Hachelijk…
Als je niet oppast kan zelfs bootje varen nog uitdraaien op een hachelijk avontuur, wanneer je nietsvermoedend een stuk touw om je as ziet wentelen. Gelukkig slaat de motor direct af, zijn geen peddels voorhanden om je een weg te banen door het riet, zijn het slechts de rietkragen die het water omhelzen en is het een enkele fuut met wat jongen die dit geheel verbijsterd even aanziet alvorens zijn duik onder water te gaan vervolgen. Wat verdwaalde zwaluwen voegen zich in het zwerk, een alleenstaande reiger vliegt als een drone over dit geheel en zijn het de helpende handen van de baggeraars die ons uit deze benarde positie weten te bevrijden. Even later pruttelt eht motortje weer en kunnen wij onze waterweg vervolgen, een bries geeft het geheel wat kleur door de golfjes die niet veel later worden gevolgd door de golfslag waarmee het motortje stoicijns als voorheen, het water onder de spiegel in beweging houdt. Molens en rietkragen tiny houses, beelden van de Bede-Vaart, de Geestersingel waarin kinderen het water trotseren, wolken die uiteen worden gedreven en de zon die zijn of haar licht over dit geheel laat schijnen, baggeraars die er alles aan gelegen is om het water voldoende uit te diepen, een enkele meeuw die verdwaald schijnt te zijn en het water dat constant tegen de boeg aanklotst, de schipper Dick naast God die het vandaag voor een belangrijk deel af laat weten, en wij gevieren varen langs de akkers die om Gods water smeken. Ogenschijnlijk geen vuiltje aan de lucht, op dat ene moment van vertwijfeling na. Had dit zich niet voor gedaan, dan had ik daar aanmerkelijk minder woorden aan vuil gemaakt, nu zijn het de reddende handen van die eerder genoemde baggeraar die ons van die knoop wist te verlossen. En het is zuiver toeval dat het bedrijf de naam voert van de Heer, om over de samenloop maar te zwijgen. Dat hij dit keer met ons was, ach de Molen in Koedijk wachtte ons en dat de Skuumkoppen zich slikvingerend een pad wisten te banen door het uitgedroogde, gulzige keelgat, dat, ja dat is van een geheel andere orde! Een daggie Dick en Nic, Ria en ik in de wateren van de Bergermeer, een stukkie Egmondermeer en niet veel later een natte broek voor Nic in haar pogen het vaste land wederom te betreden, meer zat er voor vandaag niet meer in.
Laatste 15 Reacties