Herfst in Schagen (met volop dramatiek!)

Een voorstelling met ingetogen dramatiek, die tot volle wasdom komt. Met toch nog een dramatisch (zwaluw)staartje… Dan loop ik echter op de zaken vooruit, dan loopt de voorstelling tegen het eind en maken Pauline en Herman van Beem zich op om het daverende applaus in ontvangst te nemen. De mannen, waarbij Jan Slijkerman schittert in een vrouwenrol en Ruud Benard zijn bijzonder aan elkaar gewaagd. Jan bestiert het huishouden en doet dit op een wijze waarop de herkenbaarheid van het verleden in alle schoonheid naar voren komt, loopt de zaak op zijn manier te beredderen en neemt veelvuldig de poetsdoek ter hand, dan wel houdt zich bezig met de vaat. En Herman weet niet veel meer te doen dan zijn geheugen, dat hem in de steek laat, door met een ehh dan wel een geniale andere vondst op taalgebied zijn achteruitgang te maskeren. Komt zijn leesbril uiteindelijk te voorschijn uit zijn onderbroek, is Pauline die niet mis is met haar opmerkingen. Hetgeen een aantal keren tot een woede uitbarsting bij hem leidt. Hij lijdt, is zich dit niet zo bewust. Maakt een drama omtrent het rijbewijs dat ongeldig is verklaard, de portefeuille die waarschijnlijk in de onderste la van het dressoir te vinden valt, de treinreis en de busreis die zij achter de rug hebben om voor de zoveelste keer in een vakantiehuisje in Schagen een week lang door te brengen, halen zij herinneringen op aan een lang niet altijd even soepel verlopen huwelijks leven en proberen zij zich voor te bereiden op de gruwel van de nakende ouderdom en de bijbehorende ongemakken. Een bijzondere voorstelling waarbij het Greetje Danner is gelukt om daar haar eigen draai aan te gaan geven. Dat de voorstellingen tot op heden iedere keer zijn uitverkocht, dat het Scagontheater zich uitstekend leent voor dit soort toneel, dat zij dit stuk reeds meer dan 10 keer hebben  opgevoerd en dat ook de extra voorstellingen nu reeds zijn uitverkocht en dat er een reprise te verwachten valt op 14 en 15 september, zegt niet alleen iets over de tekst van Het Volk, het eenvoudige decor, licht en geluid niet te vergeten maar ook door het spel dat beide heren tentoon weten te spreiden. Herfst in Schagen, beelden die herkenbaar zijn voor geboren Schaginezen en waarbij ik hooguit een hoedje af kan nemen op de wijze waarop…
Dat zwaluwstaartje” Een voorstelling met een dramatisch staartje, wanneer Jan in het donker tegen een deurpost aanloopt, een voorhoofd dat bloed als een rund ( hetgeen weer recht doet aan het slachthuis waar Herman zijn leven lang heeft gewerkt) en de veronderstelling dat dit doekje voor het bloeden de hoofdpijn verbergt die Herman bij Pauline weet op te wekken. Maar dat het uiteindelijk de Huisartsenpost is die Jan van die zwaluwstaartjes voorziet…