Ode aan… mijn zus!

Mijn zus. Zo creatief als de neten, maar sinds de Luizenmoeder zit de klad erin. Althans voor wat betreft het Raku-stoken. Geef haar een fototoestel in de hand en zij gaat aan de haal met de meest kunstzinnige onderwerpen, geeft iedere keer opnieuw blijk van haar oog voor de kunst, laat het keramisch werk even voor wat dit is, stort zich op brons en draait haar hand niet om ook glas naar haar eigen hand te gaan zetten. Waardoor ik steeds opnieuw word verrast door haar scheppingen. En waar zij de tijd vandaan haalt om op deze manier haar werk te combineren met dit vrije werk, het is en blijft voor mij een raadsel. Een ander weet niet hoe die vierentwintig uur door te brengen, maar zij heeft er een handje van om daar minimaal 36 dan wel 48 uur uit te wringen. Het probleem is alleen haar bescheidenheid. De buitenstaander heeft geen enkel besef van de tijd die zij uitleeft door haar creativiteit. Dat keramiek een investering betreft die de ander volledig ontgaat, waardoor haar prijzen die buitenstaander kunnen afschrikken. Dat voor haar bronzen (een bijzonder arbeidsintensief gebeuren) daar prijzen aan gekoppeld worden die niet zozeer door de hoeveelheid brons, maar meer door dat arbeidsproces er bedragen op het kaartje staan die wederom die buitenstaander doen (af)schrikken. Maar wat zij maakt is bepaald niet doorsnee. Wat te denken van een springend paard, dat gelijk die koeien die de wei in gaan van lentevreugde de meest vreemdsoortige bokkensprongen maken, een varken dat de weg naar het slachthuis is bespaard, een koe met gaten in zijn lijf, een haas in wording (van was) een giraffe zonder ladder en noem maar op. Ik was bij haar afgelopen zaterdag tijdens de expositie OOg voor Kunst. Dat in Schagen e.o. bijzonder getalenteerde kunstenaars schuilgaan, zal menigeen niet weten. Waar Bergen, Schoorl en wat andere dorpen typeert en waar de kunst op een bepaald voetstuk is komen te staan, zijn het juist dit soort onverwachte gebeurtenissen die ervoor zorgen dat je werk dat even buiten de lijntjes valt, kunt gaan beleven. Genieten is een ander woord en strelen van dat eerder genoemde OOg nog weer iets anders. Vandaar dat ik vandaag werk van mijn zus even in de schijnwerper zet. Marjolijn is haar naam, een zus met wie ik nog wel contact heb. Om over mijn andere zus maar te zwijgen…

Neen, het is GEEN 1 april grap. Ook dat laat ik liever aan andere creatieve geesten over!