Horen, zien en blijven zwijgen

De zaterdag leent zich daar uitstekend voor! Een gure, schrale wind met temperaturen die zich rond het vriespunt bevinden, een uitgestorven stad en een markt die zich niet direct leent om boodschappen te gaan doen. En voor wat betreft het aantal graden in huis, beter is het dan om een openbare gelegenheid te gaan bezoeken. Hoewel het aantal bezoekers behoorlijk tegenviel.

Een kwestie van meer ruchtbaarheid daar aan gaan geven en ook een schrijfster als Simone van der Vlugt is geen garantie voor een grotere opkomst. Naast die andere schrijvers die hun opwachting kwamen maken, naast debutanten en geen komediant die daar te vinden was. Nu is de openbare bibliotheek wel een gebouw waar veel letteren te vinden zijn. Naast boeken en koeken, geen enkel korset te vinden valt en het lezerspubliek zich weet te vermaken met de nodige tijdschriften en kranten die daar dan weer te vinden zijn.

En toch heeft Amanda ervoor weten te zorgen dat de sfeer ertoe deed, dat het interview dat plaatsvond de gelegenheid gaf om deelgenoot te worden van eerder genoemde schrijfster en dat het uiteindelijk een soort van Alkmaars genoegen was wat te beleven viel. Waarbij de beelden enigszins de sfeer naar voren brengen, waar goedwillende amateurs niet van zich lieten horen en dat het publiek zich hield aan een ingetogen zwijgen na het nodige aangehoord te hebben.

Waardoor de appjes horen, zien en zwijgen voldoende aan hun trekken kwamen.