In 2 delen.

Kunst staalt, in zekere zin, je geestelijke spieren. Daar klopt natuurlijk geen hout van en menig purist zal daar aanstoot aan nemen. Gebiologeerd als hij wordt door het zout op die enkele slak te gaan strooien. Eigenlijk wil ik daarmee zeggen dat dat er niet toe doet, het heeft er alle schijn van dat mijn geestelijke spieren weer eens met mij aan de loop gaan. Waardoor ook dit bericht weer in een bijzonder licht komt te staan. Berichten die de neiging vertonen om met dat wat ik heb vastgelegd een ander beeld veroorzaken. En juist over die beelden wil ik het vandaag geenszins hebben.

Laat die dit keer voor zichzelf spreken, de openbaarheid is daar immers niet mee gediend. Want wat openbaar is zorgt ervoor dat van een openbaring geen sprake kan zijn. Ik doe het nu met wat beelden van eergisteren, ga dat larderen met wat beelden van gisteren opdat de maandag in een zekere behoefte kan gaan voorzien. Het hoeft niet altijd waardevol te zijn, de kans dat dit als waardeloos wordt ervaren is grotelijk aanwezig. Zo zie je maar weer dat ook dit er niet toedoet! Maar…

dat zijn slechts woorden en de daden blijven voor een deel achterwege. Wikswegen even uit de lucht en het gegeven dat dit wat langer duurt dan voorzien, wil niet zeggen dat ik voor de rest stil heb gezeten. Want ook gisteren had ik het genoegen om met wat daden in de weer te gaan, was het als eerder genoemd de Kapberg die ons ontving. Was het wederom een genoegen om verschillende mensen te ontmoeten. Allen enigszins op leeftijd en daar zal mijn leeftijd ook wel een rol in spelen. Edoch niet getreurd, er zijn ernstiger zaken die om aandacht vragen, hoewel ik niet zou weten welke.

Probeer dit keer maar die zelf op te lepelen!