Intermezzo…

Je houdt het niet voor mogelijk, in ieder geval ik hield het niet voor mogelijk. Als een Phoenix herrees het Gesticht uit de desolate puinhoop die ik voor het laatst een aantal jaren terug mocht aanschouwen. De voorgevel in verval, van een Provinciaal Ziekenhuis was geen sprake en voor wat betreft de voormalig Klasse afdeling als Gooiland was het simpelweg een desolate puinbak tot… gisteren. Bijkans niet herkenbaar prive terrein en waar ooit sprake was van een afdak waar voorheen mensen met TBC werden verpleegd, staat nu een balustrade waar het goed toeven is. En dan heb ik het uitsluitende over het exterieur en geen idee hoe of het interieur eruit is komen te zien. Waarschijnlijk hoge plafonds, meer binnenmuren die ervoor zorgen dat vele appartementen in de verkoop konden komen en waarschijnlijk aanzienlijke bedragen van zijn neergeteld. En waar je bent verzekerd van de dwalende geesten die ooit onder de noemer van Krankzinnigheid in isoleer cellen, op behandelafdelingen dan wel op slaapzalen hun kommervolle bestaan konden delen met anderen die op een kwaad moment door hun zinnen te verzetten het ongenoegen hebben gehad om met een IBS, een RM dan wel op een vrijwillig verplichte opname aan de medicijnen werden geholpen, de dwangjakken ervoor zorgden dat zij in hun onfortuinlijke situatie terechtkwamen.

Er werd behandeld op een drietal Klasse afdelingen: eerste, tweede en derde klasse, waarbij de derde klasse zich niet mocht verheugen op aangepast eten. Diners voor de eerste, de tweede van iets lager allooi en de derde klasse die het te doen heeft met grote gamellen die vervolgens in schalen op de lange tafels terecht kwam. Maar er werd, waar nu op de binnenplaats niet de meest eenvoudige auto’s te vinden zijn, in het Krankzinnigengesticht gekookt, waardoor de gangen die naar de diverse afdelingen leiden zich mochten verheugen op de geur van uien, wanneer er weer eens hutspot op het menu kwam te staan. Ik keek mijn ogen uit en gaf in gedachten de verschillende nieuwe oudbouw gebouwen in mijn geest de voormalige afdelingen hun naam uit het verleden. Gooiland heb ik reeds genoemd, Rijnland waar ooit Elektro Convulsie Therapie werd toegepast en Van Eck en Bierenbroodspot de scepter voerden nadat dokter Harms naar elders was verhuisd, Zaanland alleen voor dames, zo ook Rijnland en dan de opkomende jeugdpsychiatrie dat onder de noemer Amstelland en de aanpak van Jan van der Lande een totaal nieuwe kijk op de psychiatrie naar voren bracht. En waar aan alle kanten werd geexperimenteerd, het goed voor de behandeling zou zijn dat het bed door behandelaar en behandelde werd gedeeld, er werd gedeald en waar de geur van wiet ervoor zorgde dat er voldoende leven in de Gestichtsbrouwerij naar voren komt. Kwam, gezien de tijd waarin deze zaken zich toen voordeden.

Het is dan bijkans 50 jaar geleden dat ik daar mijn opleiding deed en nu: een landgoed op Geestgronden dewelke een Geestrijk verleden naar de toekomst kunnen brengen. En dat ik daar een boek kocht getiteld: ‘Gekken in de Kerk’ van de hand van (wijlen) Myriam van den Engel & Ben van der Sluis (ISBN 9 789083 054605) voor 34,95 te bestellen is…
Ik trof het vandaag (dus gisteren) dat de Hervormde Kerk open was en dat dit tegenwoordig door Ben van der Sluis, cultureel ondernemer en mede – eigenaar van de Zocherlounge wordt gerund en hij ook dat eerder genoemde boek aan mij kon overhandigen, inderdaad voorzien van naam en zijn handtekening. Een aanrader van jewelste!