KamaGuRkistan

Het is niet zo zeer dat ik bepaalde zaken verloochen, maar zo af en toe bekruipt mij toch een gevoel van benauwdheid. En nu ben ik iemand die zichzelf een taak heeft gesteld, waar ik hooguit zelf het slachtoffer van kan gaan worden. Maar hoe is dit bij een man die onder de naam Luc Charles Zeebroek door het leven gaat” Een alleskunstenaar die zich iedere dag opnieuw voor een uitdaging te weer moet stellen” Of dit nu cartoons betreft, schilderijen, ruimtelijke objecten dan wel theater- en televisieoptredens, ogenschijnlijk draait hij daar zijn hand niet voor om. Ook hij zal te maken hebben met plannen, de uitvoering nog even laten voor wat deze is om vervolgens over te gaan wat tegenwoordig schering en inslag schijnt te zijn, verbeterplannen. Een trap die bepaald niet uit drie treden zal bestaan en, wanneer je terugblikt, bijkans tot in de hemel reikt. En waarbij humor absoluut niet wordt geschuwd, gezien de reacties van bezoekers op zijn tentoonstelling in het noordbrabants museum in Den Bosch. En waar wij onbewust de werken van Jeroen Bosch hebben gelaten voor wat deze zijn. Want dat dit museum ook nog een entree was naar het Designmuseum, dat was ons niet direct duidelijk. Maar dat de man in kwestie aanwezig was, een mogelijkheid om ook hem een handtekening te ontfutselen. Want daar heb ik toch wel wat mee, hoewel Kamargurka, want daar heb ik het over, zich mag verheugen in hetzelfde gebouw te resideren waar een verzameling moderne en hedendaagse kunst ook te genieten zijn. En genieten deden wij, we staken een grens over en vertoefden geruime tijd in KamaGurkistan, waarbij de grenzen van de ernst overschreden werden. Gelukkig waren er geen beambten die onze identiteit controleerden, waarschijnlijk omdat het Schengen akkoord ook hier van toepassing was en waar een enkele arm te ontdekken valt, was het niet de sterke arm van een handhaver, hoewel suppoosten er alles aan deden om de werken als zodanig te behoeden voor een mogelijke onverlaat die dit land betrad. Maar om met woorden van Peter Vandermeersch te besluiten, hoofdredacteur NRC Handelsblad:
‘Kamargurka is het Vlaamse van Bruegel, het wellustige van Rubens en het surrealistische van Magritte. En Kamargurka is ook Luc, een bijzonder zachtzinnige man.’