Katowice / Amsterdam / Alkmaar / Den Haag

Maandag, 03-09-’18.
Wroclow/Katowice in de buurt van het vliegveld. We hebben de tijd en nemen de tijd om nog een laatste kabouter vast te leggen. Ontbijt vanochtend was aanmerkelijk rustiger dan de voorbije dagen met hordes wachtenden voor het koffie apparaat. Mensen met hun beperkingen dat wil zeggen verstandelijk gehandicapten hadden hun vaste plaatsen betrokken, toen wij het hotel hadden verlaten. Koffie gedronken in een tent onder het viaduct van het spoor en langzamerhand verdwijnen de Zloty’s uit de knip. Daarna en winkelcentrum bezocht en zowaar, het is wederom droog. Dat het voor mij vaststaat dat ik roltrappen op de gevoelige kaart vastleg, staat voor mij als een paal boven water. Roltrappen in een andere hoedanigheid als ooit in Frankfurt kun je beschouwen als een voorspelbaar standaard werk. Daarna terug naar hotel Polonia alwaar soep met een alcoholische versnapering ons te wachten staat. Op naar het station waar de trein reeds klaar staat om ons naar Katowice te vervoeren, waar wij rond 16.30 uur arriveren. Gegeten in het ons nu bekende winkelcentrum, dit keer niet bij de Pizzahut. Bruno schept op bij de salade bar en ik bij een orientaals geinspireerde tent, toch nog een biertje bij de Pizzahut en dan drie kwartier met de bus richting vliegveld. Slapen weer eens voor de verandering in een Airbnb, op niet meer dan 10 minuten lopen naar het toestel van Transavia dat ons morgen…

































Dinsdag, 04-09-’18.
Bruno verjaart  en heeft het grote genoegen om toe gezongen te worden. Dat hij dit niet direct een bepaald genoegen vindt, ligt ongetwijfeld aan het feit dat hij 68 is geworden. Dat wij droog het vliegveld halen is een ander feit, niet veel later zorgt een daverend onweer met de nodige stortbuien ervoor dat het toestel van Transavia langdurig op zich laat wachten. Om 09.05 zouden we vertrekken, rond half tien zijn er activiteiten op het platform voor ons, de regen spoelt genadeloos op de hoofden van de mensen die het toestel nog dienen te verlaten om niet veel later plaats te maken voor het bomvolle vliegtuig dat ons naar Amsterdam zal gaan brengen, dat een stroomstoring ervoor heeft gezorgd dat niet iedereen vroegtijdig kon inchecken zal mede een ROL hebben gespeeld. En dat wij in de afgelopen twaalf dagen slechts een tweetal ‘botsingen’ hebben gehad, zegt iets omtrent de wijze waarop wij elkaar hebben verstaan en van en met elkaar hebben genoten. Op Schiphol nemen wij afscheid van elkaar en zowaar, ook de NS houdt zich dit keer aan de tijden die voor vertrek zijn aangekondigd…
En de laatste Zloty’s”! Die gingen op aan een tweetal broodjes en twee flesjes water, waar men het dubbele voor vroeg dan dat wij eigenlijk gewend waren. Bruno, nogmaals hartelijk dank en omdat het morgen weer een gewone dag zal zijn… met meer dan een groot genoegen kijk ik terug op ons ‘avontuur’ in Polen. Ik had het voor geen Zloty willen missen!


















P.s.: en dat van die sexshop… blader even terug en je ziet dat in het viaduct van die LGB bahn eenzelfde shop in miniatuur is afgebeeld…