Wroclaw / Breslau

Zaterdag, 01-09-’18.
Geloof het of niet maar ook Breslau/Wroclaw kent regen. Het ontbijt is goed te pruimen, de heer die ons ontvangt zeer gedienstig en heeft een pak aan dat mogelijk herinnert aan de tijd dat dit hotel de Vier Jahreszeiten heette. Een tijd geleden waar dit huidige hotel slechts herinneringen aan de muur van de binnenplaats een blik op dit roemrijke verleden doet. De lift kenmerkt zich door het afgesleten bruin dat vele handen reeds heeft mogen ontvangen, we gaan voor de verandering na het ontbijt wandelen en ontdekken oud (d.w.z. Klassieke gebouwen) en nieuw wat zich kenmerkt door staal, glas en hoogbouw. Het is voor mij vandaag ‘jongetjesdag’. Een bezoek aan een voormalige station dat nu een uitgebreide LGB bahn huisvest. Volgens de berichten de grootste in Polen, waar treinen rondjes rijden en waar gebouwen uit deze stad in miniatuur zijn vormgegeven. Waar 6 minuten lang het dag licht een rol speelt afgewisseld door een vier minuten lange nacht, waarbij de lampjes ervoor zorgen dat die sfeer goed getroffen wordt. Er is behoorlijk wat aandacht besteed aan de scenery, maar het zijn de modellen van LGB die de standaard voeren. Niet omgebouwd, alsof ze zo uit de doos de baan op zijn gezet. Vaders, moeders en hun kinderen blijven zich vergapen en ik ben blij met het Cyrk dat ook een plaats heeft gekregen. Het doet wat simpel dan wel eenvoudig aan, maar het gaat, gelijk zoveel andere zaken in het leven, om de beleving. Om maar eens een volgend platitude uit de kast te trekken. Wanneer we het station verlaten is het zowaar droog, gaan we niet veel later koffie drinken en het is een stortbui als we aan de koffie zitten en dit blijft zich een aantal malen vandaag herhalen. We eten rond het middag uur in hetzelfde restaurant als gisteren, zijn getuige van een trouwerij waarbij de gasten zich maximaal hebben opgedoft en de kerkgangers zich verzamelen rond de entree, gaan wederom de stad in en het blijven de kabouters die iedere keer weer de lens op zich gericht zien waardoor Bruno uiteindelijk 40 Kabouters weet te strikken, van de vierhonderd (400!) die in de stad op onverwachte plekken opdoemen. En het is iedere keer weer een nieuwe verrassing in welke hoedanigheid zij zich voordoen. Van geletterden tot motorrijder, van een eenvoudige pinautomaat, tot een eenarmige bandiet, van een kaartspel tot bergen verzettende kabouters, die ook nog eens proberen een kind voort te duwen. Nog weer wat later een biertje op een terras, regen, relaxen in het hotel en doner met gyros met bier genieten en zowaar, bij het station nog weer een kabouter scoren. Dat deze op een reiskoffer zit…










































Zondag, 02-09-’18.
Om 8.00 uur geeft zij zich luid over aan haar orgastisch genot. Dat dit een aparte manier van wakker worden is, dat ons raam en dat van hen openstaat en dat zij niet veel later een blik naar ons raam werpt en hij daarna, zorgt voor een aparte manier om de zondagrust te gaan verstoren. Wat hij doet is een raadsel, maar dat wij hier getuigen van zijn een nogal dubieus genoegen. Trambiljetten gekocht voor 11 Zloty p/p en eerst in de verkeerde richting met lijn 2 om vervolgens in de goede richting over de Oder te rijden om vervolgens uit te stappen bij het museumbezoek dat vandaag op het programma staat. Zowaar de zon schijnt, het weer en de wandeling daarnaar toe een verademing na gisteren. Wat dat betreft doet het weer hier heel Hollands aan… Four Domes Pavilion Museum of Contemporary Art. Poolse kunstenaars die in een zeer lichte omgeving hun werken tentoon spreiden. Entree 8 Zloty omdat wij senioren zijn, kan ons de kop niet kosten. De museumjaarkaart is hier niet van toepassing. Bijzonder aansprekende werken waarbij de tijdgeest voor een deel terug te vinden is, bizarre objecten en de kunst van het abstracte doet zich in alle vormen en dimensies voor. Uitgebreid de tijd genomen om de werken te aanschouwen, vast te leggen en op een goed moment het gebouw verlaten. Op zoek naar de Japanse tuin, hetgeen betekent dat wij via een grote omweg niet alleen aan Poolse mensen de weg hebben gevraagd, maar ook een dame spraken die de leiding had over een groep mannen die op zich hadden genomen om de dranghekken gebruikt voor een hardloop wedstrijd over enige tijd te gaan verwijderen. Het park leent zich daar uitstekend voor. Uiteindelijk de Japanse tuin gevonden, 2 Zloty betaalt en Zen gezocht en gevonden, door vooral in beweging te blijven. Vanwege de warmte toch nog weer een biertje, tram 10 terug, gegeten in ons voorkomende etablissement, kabouters gezocht en gevonden en wat later elkaar uit het oog verloren. De aanwijzingen van Bruno komen niet geheel overeen met de mijne, maar wat later treffen wij elkaar toch weer bij een tramhalte… Nog een biertje toe in het hotel, na een toch wat ‘avontuurlijke’ dag. En de kabouters…