KOETERWAALS?!

‘Kijk, het is zo gelegen dat… nu ben jij aan de beurt! Wat, wil je jouw beurt voorbij laten gaan? Dat zou ik, als ik jou was, absoluut niet doen. Dan moet je weer achter in de rij aansluiten en voor je het weet komt het volgende flesje uit China. Niet alleen dat drankje geeft je vleugels, de kans dat daar een jonge vleermuis in de nachtelijke uren zich meester heeft gemaakt van een volgende mutatie acht ik bepaald niet uitgesloten. En dankzij jou, of liever gezegd met dank aan al die anderen die jij voor hebt laten gaan, lopen wij een grote kans dat ze ons zien als direct zichtbare dragers. Omdat wij en met name jij geen bewijs bij je hebt niet alleen omtrent het feit dat je bent voor wie je je uitgeeft, maar ook nog eens door het feit dat je ID wel een naam kent, maar wie bewijst dat je BurgerServiceNummer overeenkomt met het niet zichtbare nummer dat je onder je huid meedraagt?! Want als jij nu denkt dat die kleine ingreep waarbij je enkel een roesje hebt gekregen, niet tegelijkertijd is gebruikt om die chip te plaatsen…’

Wat handig is bij honden en katten is ook van toepassing voor de mens die komt voor een kleine poliklinische ingreep. Alleen al het verwijderen van een wratje roept bij menigeen koudwatervrees op en zolang deze ingrepen nog door de eigen bijdrage gegarandeerd worden, is het een fluitje van zo’n tweehonderd euro gekoppeld aan het Diagnose Behandel Contract. Zelfs de pleister op de wonde is ingecalculeerd. Maar dan krijg je wel een pleister met Nijntje erop! Of wil je liever een smiley? Je zegt het maar, nu heb je nog een ruime keuze, maar wie garandeert je dat deze mogelijkheden zich ook nog volgende maand voordoen?!

‘Hoe ik aan deze wijsheid kom? Ik heb geleerd van al die mensen die denken dat wij hun koeterwaals niet verstaan. Dat zij zich kenmerken als zwart/wit praters, daders en uiteindelijk ook nog de schijn van denkers naar voren brengen, ik bedoel maar wat weten zij meer dan wij? Ja, ze kunnen ook zwemmen, ruzie maken en wanneer het uitkomt een glas teveel drinken. Maar gelukkig nu even niet, alleen is het zo jammer dat ze overal van die rare dingen laten slingeren. Van die dingen met een tweetal elastiekjes eraan, in allerlei kleuren maar vooral die wat wittigblauwe. Waarschijnkijk voor eenmalig gebruik om ze daarna maar als restafval in de bosjes te dumpen. Maar wat wel zo belangrijk is voor ons: ze blijven ons voeden, is het niet met brood dan is het wel een wortel. En dan te bedenken dat wij, dankzij hen, langzaam aan gaan lijden aan obesitas, hetgeen ook bij velen die aan de andere kant van het hek voorbij schuifelden zich voordoet’. “Obesitas, wat is dat?” Stomweg overgewicht door al die dikke buiken die ternauwernood nog in die jassen passen!’

Ik was gisteren getuige van een samenspraak tussen een zwarte zwaan en een witte gans. Zij voelden zich niet betrapt en ik kon woordelijk hun conversatie zonder ondertiteling volgen.

Waardoor de maand februari een bijzondere aftrap krijgt!