komt’ie: DE ZAK VAN…

Geen tweestrijd maar mogelijk een eenstrijd. Nu weet ik niet of een eenstrijd wel bestaat, de wetenschap dat de echte Sinterklaas heeft verloren van corona, maakt de tekst van gisteren omtrent de Zak van… nog wat schrijnender. Want schrijnen doet het momenteel op alle fronten en om daar dan nog met iets leuks mee naar voren te komen, dat staat bijkans haaks op de woorden die ik voor vandaag in petto heb. Hooguit dat de bijgevoegde foto’s nog iets kunnen gaan bijdragen te weten het goudkleurig materiaal dat aan de bomen hangt dan wel hing. Want ook daar zal de uiterste houdbaarheidsdatum een mogelijke rol in kunnen gaan spelen… Maar nu eerst: DE ZAK VAN…
Rudolf deed heel onbehouwen, had veel last van jeuk / zijn baas lachte onbehouwen, vond het geheel niet leuk / geroepen voelden zij zich beiden, de slee liep op een deuk / en waar de Troyka heen zou glijden, omstanders lachten zich een kreuk // zij zwoegden en zij sjouwden, met pakjes groot en klein / kwamen gedichten tegen van de man met baard, dat sjagerijn / die steeds maar aan het roepen was, geen zwarte piet met vegen/ kwam naar voren en diep verrast, kwam hij de Kerstman tegen // ‘wat doe jij hier, was het mijn tijd?’ voor een pakje in de schoorsteen glijdt / ‘ben ik wat laat dan opgestaan, of veel te vroeg naar bed gegaan?’/ ‘wat ik hier doe, dat vraag je mij, dat komt door OZOSNEL, /dat weet jij gerust nu wel, alhoewel…’ // ‘ook jij bent niet meer een van de jongsten, wat ouder bovendien / wanneer ik naar je kijk en met mij vergelijk, dan geef ik jou geen tien / niet eens een negen, laat staan een acht, dat had je zeker niet verwacht / een zeven min laat staan een zes, een vijf misschien en voor de rest // kun je het wel schudden met je pakjes, geen gebakjes, en dat eten / dat copieuze kun je dit keer helemaal vergeten, hooguit met / een man of drie zo met elkaar, geen handen schudden vergeet het maar / en waar de maan schijnt door de bomen, zijn het dit keer nachtmerries // in jouw dromen, van waakzaamheid kan geen sprake zijn / want wat er het afgelopen jaar is gebeurd, zat vol venijn // het ene moment was van alles in touw, het andere volledig in rouw / afstand houden het nieuwe normaal, geen hand meer te schudden // ook zo normaal, Trump aan de macht en wie had dat gedacht / Joe Biden staat te trappelen op zijn paard OZOVLUG / en voor je het weet is Sinterklaas en de Kerstman over een jaar terug / je moet het hier dit keer mee doen / en wie weet straks een verlaat pakje in je versleten schoen // geen toonbeeld van hoogmoed, pas op voor de val / geen drank in de man, dus ook geen gelal / geen vuurwerk, geen knallen dit jaar, hooguit die fles / vol met bubbels en voor de rest // misschien treffen we het beter, volgend jaar
maar…
wie dan leeft zal zich ook dan wederom met zorgen weten te omringen!

en ze leefden nog even en gingen daarna stomweg dood.