Langs ’s Heren wegen

ONGEHOORD IN DE STAD BREDEVOORT. Nog nooit van gehoord?! Da’s loogies. Ooit waren er 35 boekwinkels, was het een attractie maar dat is alweer heel lang geleden. Voor vijf jaar terug waren het er nog een stuk of vijftien en momenteel moet je ze met een lantaarntje gaan zoeken. Toch heeft Bredevoort ( dat al vele eeuwen over stadsrechten beschikt!) nog de nodige idyllische plekjes. Maar… waar wij voor kwamen, die vele boek uitdragerijen, was nog slecht een Engelse- en een Duitse boekwinkel te vinden.

Boeken die, door het vochtige weer op de omslag reeds krullen vertoonden, voor twee euro en drie voor vijf werden aangeboden. De ‘inhaber’ die zich op Duitse boeken had gestort, een Engelsman die waarschijnlijk daar ooit is verdwaald en daar nog steeds zijn nering heeft en veelal gesloten winkels dewelke zich aan de rust van dit stadje hadden overgegeven. De VVV had geen boodschap aan die enkele toerist en de molenaar deed niet veel meer dan de wieken te laten draaien, hetgeen een pose opleverde die doet denken aan de werken van Marius van Dokkum, maar dan live!

En waar de bruine kroeg op de eerste etage veel meer ruimte bood dan dat beneden te verwachten was. Lege pleinen, een enkele inwoner die zich haastig uit de voeten maakte. Waar de ommelanden veel indruk maakten, de wegen van voldoende bomen waren voorzien en het groen niet deed denken aan de herfst met de nodige buien. En waar het tussen de bedrijven door droog was. Want regen was een belangrijk deel van de dag ons metgezel. In Haarlo ons hotel Prinsen in de buurt van Borculo waar zo’n 750 mensen wonen en waar ook de plaatselijke Spar het loodje heeft gelegd. Een bij Koninklijke beschikking voorzien van een bord als Hofleverancier. En dan te bedenken dat die familie Prinsen iedere keer weer een nieuwe aanbouw voor elkaar heeft gekregen, met een als toneelzaal te gebruiken ‘schouwburg’, hoewel deze omschrijving wederom voor mijn rekening komt. En dan die eekhoorntjes die er alles aan deden om de show te stelen, de Chinees in Borculo welke zich beperkt heeft tot het afhalen van een maaltijd en waar de plaatselijke Pizzeria in Borculo een meer dan voortreffelijk pizza voorschotelde. Om maar even wat dwarsverbanden naar voren te brengen, maar… ik mocht toch weer de nodige foto’s maken, van Glanerbrug en van de triestheid van een stad als Enschede. Wat zich vooral kenmerkte door de leegte, waar ik dit keer mijn zinnen op had gezet…