Treurtrip 1: ENSCHEDE

Het kan haast niet anders dan dat het zo heeft moeten zijn. En dan te bedenken dat Glanerbrug onder de rook van Enschede verscholen gaat voor Gronau opdoemt. Voor hetzelfde geld was hij net over de grens geboren en was hij Duitser van origine, maar gelukkig heeft hij een Nederland paspoort en doet het mij deugd dat hij mijn Webmaster is. Ger dus die garant staat om de omissies waar ik geregeld een abonnement op heb te verbeteren, laat staan dat ik me heb laten verleiden om een plaats als Enschede (een aanrader voor wat betreft treurtrips in een (Her)ontdekt Nederland) wordt omschreven door Willem Wilmink in de eerste strofe van zijn gedicht ‘Textielstad’ als: ‘HET IS HET EINDPUNT VAN DE TREIN, BIJNA GEEN MENS HOEFT ER TE ZIJN, BIJNA GEEN HOND GAAT ZO VER MEE: enschede.

En laat het nou op de dag dat wij er waren, de regen er alles aan deed om het geheel van een troosteloos decor te voorzien, de markt groot, leeg en verlaten, het winkelcentrum zich leende om de hoogte te aanschouwen en wij met een wat moedeloos gevoel uiteindelijk de stad achter ons lieten, een Bakker Bart nog even werd vastgelegd en de zoete broodjes die deze bakker ook hadden kunnen bakken, vergeefs in de etalage achterbleven… Nou ja, het is herfst en dan kun je dit type weer verwachten en waar de zon schuil ging, was het uiteindelijk TomTom die ons de uitweg wees!