LM deel: terugblik & afronding.
Natuurlijk heb ook ik in het verleden geestverruimende middelen gebruikt, maar tegenwoordig probeer ik mijn geest te verruimen door mijn blik op kunst te werpen. Kunst die mij fascineert, kunst die er in mijn ogen toe doet, dan wel kunst waar ik de nodige vraagtekens bij ga zetten. Niet direct een aanhanger van de kunst van ene Rothko, wel weer gefascineerd door het werk dat Magritte mij met een scheef oog naar de absurde werkelijkheid van een dag als vandaag aan het denken zet.
Dan staan de beelden van vandaag haaks op dat wat ik onder de noemer kunst versta, tenzij ook een automobiel vanuit het zicht van vandaag het beeld van een roemrijk verleden weet te bewerkstelligen. Want ook Louwman nadert in zekere zin een einde en zal ik me weer gaan richten op de dingen van vandaag, waar ik gisteren al een voorschot op genomen heb. Twee berichten op een dag met in het vooruitzicht dat meerdere berichten straks zonder de nodige beelden zullen gaan passeren. Was het alleen maar door het feit dat voor sommige delen in Nederland de schoolvakanties zijn afgelopen en wij worden getrakteerd op het nieuwe normaal, waarbij de omstandigheden een zodanige rol kunnen gaan spelen dat wordt teruggegrepen naar dat wat de overheid ons als hapklare brokken gaat voorschotelen. Wij in zekere zin lijdzaam zullen moeten afwachten wat het RIVM de goegemeente voor gaat houden en waarbij de doventolk wederom de kans krijgt om zichtbaar te maken wat voor horenden niet te volgen valt.
Het kan haast niet anders dan dat deze terugblik een bepaalde mate van afronding kent, waarbij ik niet te beroerd ben om ook nog een enkel beeld van Voorlinden te laten passeren.
Vaak hebben we gesprekken over onze geschiedenis die meer en meer deel wordt van de tentoongestelde inventaris van een museum. we zijn dan samen als het ware vintage.
Een blik terug in de tijd heb ik nog niet vaak meegemaakt van je en al helemaal niet ter afronding. Juist dat open eind zijn van jou is zo bijzonder. Dat het – voor sommige vervelend – gevolg zelden tot loslaten komt hoort evenzeer bij jou en houdt alle ruimte open voor er-over praten, denken, schrijven, fantaseren…
Wat dacht je van een ritje in die zilverkleurige RR… heel mooi passend bij onze harige hoofden.
Een retro knipoog!