MAALTIJDen!

Het werd een keer tijd! Niet alleen voor de gezelligheid (maar in een ziekenhuis verblijven doe je juist niet voor de gezelligheid) maar meer om iets naar uit te kijken. En waar kun je meer naar uitkijken dan naar een artsenvisite, een verpleegkundige die je infuus verwisselt, dan wel naar de maaltijd? De MAALTIJD! Wanneer deze vers wordt opgediend en het niet meer die maaltijden zijn die allereerst elders zijn gekookt, daarna diepgevroren worden aangevoerd, opgewarmd en dan niet alleen hun smaak verliezen maar ook nog eens niet te pruimen zijn. Waarbij een soort van eenheidsworst ontstaat en waarbij de kleur op de spijskaart niet overeenkomt met de werkelijkheid. Wanneer je uiteindelijk maar besluit om iedere dag hetzelfde te eten, waarbij de toetjes nog iets goed maken in tegenstelling tot het eten dat wordt opgediend. Of wat te denken van het ontbijt, de lunch en het gare eitje dat bijkans van kleur verschiet doordat het te lang in het water heeft gelegen.

Neen, het eten was bepaald niet om over naar huis te schrijven, zodat het eten dat thuis werd bereid ervoor zorgde dat er toch nog sprake was van een eenvoudige, edoch voedzame maaltijd. Wat te denken van chili con carne, een nasi of bami goreng of simpelweg soep met een broodje kroket. Maar Den Helder was wat eten betreft een verademing. Daar werd met verse producten niet alleen lokaal ingekocht, maar ook nog eens door echte koks het eten bereidt. Hetgeen ervoor heeft gezorgd dat door de zorg die daar aan het eten werd besteed, er sprake was van een uitkijken naar die maaltijd. Met een uitgebreide kaart, waarbij de hoeveelheden konden worden aangepast, er sprake was van een seniorenmaaltijd en ook de rauwkost dan wel het fruit gepaard kon gaan met een vanillevlaatje. Om de zoetekauw ook aan zijn of haar trekken te laten komen.
Een verhaal om niets, ware het niet dat van een uitkijken naar een maaltijd in een ziekenhuis toch een zekere voldoening kon gaan plaatsvinden.

Ook in het Noordwest Ziekenhuis in Alkmaar heeft men het licht ontdekt, worden de maaltijden vers ingekocht en in de keuken bereidt en zijn het zelfs koks met een horeca ervaring die zich met die maaltijden gaan bemoeien. Ik zou bijna weer gaan verlangen naar toen, ware het niet dat er niets boven de maaltijd van thuis gaat. Was het alleen maar door het feit dat het hier niet alleen warm dan wel heet wordt opgediend, maar dat ook smaakmakers ter beschikking staan.

En voor wat betreft de beelden van vandaag: die hebben geen andere bedoeling dan dat wat straks verleden tijd is, het verval dat plaatsvond letterlijk tot het verleden te laten behoren!