(MAANLICHT) serenade

Het gaat natuurlijk niet altijd gebiedenderwijs. Dat heeft niets te maken met het onderwijs dat in Nederland plaatsvindt. En waar een verzoek ergens in een map terechtkomt, na mogelijk jaren onder het stof te hebben verbleven, zat ik wat na te denken over een cursus die ik ooit bij de voormalig stadsdichter van Alkmaar heb gevolgd.

Ik kwam daar terecht bij een groep mensen die al jarenlang haar lessen volgden en maakte me volgens een tweetal anonieme deelnemers schuldig aan het feit dat ik met wat woorden op mijn weblog buiten de pot pieste. Waardoor het uiteindelijk een schriftelijke cursus is geworden. Nu moet ik eerlijk zeggen dat mijn gevoel voor taal ietwat anders in elkaar steekt dan dat dit bij de cursus naar voren kwam. Dat neemt niet weg dat ik nog steeds geniet van het feit dat ik op mijn eigen wijze wijze nog steeds aan het spelen ben. Maar voor vandaag wil ik dit vers (het verschil tussen een vers dan wel een gedicht is mij niet duidelijk) je niet onthouden. Dus geniet vandaag maar wat van mijn andere kronkels.

MAANLICHT SERENADE. //

IK ZIE EEN MIER HEEL EENZAAM LOPEN / KOESTER EEN MUIS OP WEG NAAR ZIJN HOL / LAAT EEN VLEERMUIS VLIEGEN ZONDER GELUID / TERWIJL DE UIL ZIJN OEHOE ROEPT //

IK GA STERREN LATEN WICHELEN / MAGNETISCH SPELEN, DE AARDE BIEDT VEEL / EN WANNEER HET WATER SIMPEL RIMPELT / VALT DE MAAN OOK MIJ TEN DEEL //

IK GA EEN BRUG TE VER EN DOMPEL / MEZELF IN DIE GLINSTERENDE PLAS / KOM NAAR BOVEN, GA TEN ONDER / IN HET BLAUWE, GROENE GRAS //

OP WEG NAAR HEEN EN DAN NAAR WEER / KEER IK OM EN NOG EEN KEER / MET MIJN OGEN OPEN DROMEN / VAN DE PRACHT VAN MIJN EIGEN NACHT!

Ook daar heb ik er nog voldoende van…