Harm & Stoel

‘Iedere dag gaat Harm, met zijn ziel onder zijn arm, met zijn slaapzak op zijn rug, lopend heen en liftend terug. De kant van de weg is gratis, hij heeft geen doel, hij heeft geen geld, hij wil de wereld zien voordat het te laat is, want zijn dagen zijn geteld. Waar moet dat heen, het is al laat, zet mij maar af in deze straat.’

Tekstregels van Freek de Jonge in de tijd dat Neerlands Hoop nog uitkomst bood. En wat tegenwoordig de uitkomst biedt, ook dat blijft een niet te beantwoorden vraag. En over vragen gesproken, wie heeft er tegenwoordig nog een duidelijke vraag, waarbij vele antwoorden in het niet verdwijnen. Na alle ophef van het afgelopen jaar is het klip en klaar dat ons ook dit jaar nog vele teleurstellingen te wachten staan. Niet alleen omtrent de wereld, maar ook omtrent de (geo)politieke verhoudingen. Waar ooit een stoelendans een andere coalitie naar voren bracht, is het diezelfde stoel die ooit door ene Max in werd genomen. Hij had dan ook zijn naam mee: Max van der Stoel. Maar ook hij behoort allang niet meer in het land der levenden. Was lid van de PvdA, wat ooit die A naar voren bracht. Iets met Arbeid als ik het mij goed herinner.

Maar ook mijn geheugen toont, bij tijd en wijle, wat haperingen. Niet onoverkomelijk, niet onbetamelijk en in zekere zin typerend voor het tijdperk waar ik nu in terecht ben gekomen. Pensionado met alle geneugten van dien. Waardoor het beeld van die stoel de mogelijkheid krijgt om weer eens een eigen leven te gaan leiden.

Want als lijden leiden wordt, ben je verzekerd van aandacht!