…….melkers.

Pluisjesmelkers. Nog nooit van gehoord? Dat klopt! Het melken van huisjes is al ingeburgerd, maar waar pluisjesmelkers nog in moeten burgeren zonder een cursus te volgen, waag ik een poging om deze nieuwe term te omschrijven. Het zijn personen die gevoelig zijn voor smetjes, die overal wel wat stof vinden, die pluisjes van kleren halen en daar een bepaalde gevoeligheid voor hebben ontwikkeld. Soms irritant voor anderen en het geven van excuses wordt vaak vergeten. Hooguit een sorry en daar laten ze het bij. Het heeft waarschijnijk te maken met een vorm van volmaaktheid, of in ieder geval het streven daarnaar.

Zal wel weer een variant op het autisme zijn, waarbij een scala dan wel een spectrum aan mogelijkheden de revue kan gaan passeren. En de keuze om daar de juiste diagnose op te gaan plakken niet door de DSM direct naar voren komt. Het zijn ook mensen die op de lange duur vaker gemeden zullen gaan worden en het beste af zijn door op zichzelf te gaan wonen. Geen huisdieren hebben en zich door hun manier van presenteren, steeds meer gemeden zullen gaan worden.

Een ontwikkeling die zich in de loop der tijd heeft ontwikkeld en dagelijks vaker in een vergrootspiegel kijkt om een volgend opkomend puistje te laten verdwijnen. En dan weer tijden in de weer is om dit weer te laten verdwijnen. Waarbij het gebruik van camouflage middelen niet worden geschroomd. Al met al leidt dit uiteindelijk tot een obsessie die waarschijnlijk leidt tot een vroegtijdige dood.

Pluisjesmelkers? Een opkomend beroep? Mogelijk ook als ZZP’er!