Memory Lane (II)

Gewoon een kwestie van doen. Een uitgelezen kans om wat plekken van mijn herinnering te delen met mijn neef, dus op naar de volgende locatie. De begraafplaats achter de rug, Lindenlaan 97 van binnen mogen aanschouwen en op naar de Jacob van Heemskerckstraat nummer 1, alwaar ik toch ook nog de nodige herinneringen aan heb. Bijvoorbeeld in 1953 toen er een ramp plaatsvond in Zeeland en er kleren werden opgehaald om die goederen daar naartoe te sturen. De waterleiding die knapte en ervoor zorgde dat wij een waterballet dat voldoende genoegen naar voren bracht. Althans dat geeft een zwart/wit foto weer en de eerste rondjes met mijn parachutistenfiets, van het merk BSA. Of dat moment dat ik de sleutel boven op de kast wist te bemachtigen en mij ontfermde over het geweer dat daar stond en ik uit het raam iedere voorbijganger met het uitroepen van ‘ik schiet je dood’ tot het moment dat een agent in burger de woning binnentrad en mij onder het bed waar ik mij schuilhield sommeerde om onder dat bed uit te komen. Van sommeren was geen sprake hij zei gewoon dat ik onder dat bed vandaan moest komen en dat hij het geweer in beslag nam en ’s avonds met mijn ouders zou komen praten… Of die keer dat ik een appeltje jatte en mijn vader hier getuige was tot het moment waarop wij gingen verhuizen. En dat was een bijzondere happening gezien het feit dat de leden van het korps ‘Paraat’ gekleed in zwarte uniformen de boel in een vrachtwagen van Jan Zandbergen gingen inpakken. Dick Langenberg die op een stuk behang had geschreven ‘uitzetting wegens huurschuld’ en een vrouw met pa sprak of zij niet alsjeblieft die schuld kon overnemen…

Of die keer dat ik mijn voortand aan de bedrand va het kantelbed stootte en met dat stukje tand naar mejuffrouw M. A. J. Kamphuis ding met de vraag of zij dat stukje er niet aan kon gaan lijmen. Het feit dat Marjolijn op een zaterdag om twaalf uur in het ziekenhuis in Alkmaar werd geboren en de sirenes loeiden om aan te geven dat het weekend was…
En dan die keer tegen Sinterklaas dat ik op jacht ging naar het cadeau dat ik aan Sinterklaas had gevraagd: Een Coles hijskraan van Dinky Supertoys verpakt ineen papier van Vedes gekocht bij Endel, waar ik even mee speelde alvorens ik het plakband weer zodanig wist in te pakken dat ik met Sinterklaas helemaal verrast was van dit cadeau. Een vorm van toneelspel waar ik jaren later nog plezier aan heb beleefd.

Ik probeer nog steeds wanneer ik een cadeau mag uitpakken dit zo zorgvuldig mogelijk blijf doen…