Memory lane… (I)

Ik had mij er bijzonder op verheugd en zowaar dit werd bewaarheid! Nu is dat op zich niet eens zo vreemd, want het voornemen dat wij hadden toen ik op die revalidatie afdeling vertoefde, hadden wij dit afgesproken. En gisteren was het dan zover, op Moederdag nota bene, waarbij een schrale wind en een vrolijk zonnetje ons wist te vergezellen. Op naar de opa’s te weten mijn grootvader Klaas en Kris grootvader Wim. Op zich niet moeilijk te vinden en het was Kris die de grafsteen als eerste in beeld had. Klaas Pijper 1878 – 1957, Simon 1883 – 1961, Wim 20-4-1920 – 6-7-1987.

Drie namen, drie personen, drie verschillende data van overlijden. Waarbij mijn vader als enige ook dag, maand en jaar vermeld kreeg. Een eeuwig durend graf, want daar had hij als plantsoenenbaas wel enig zeggenschap over. Maar wanneer wij daar een wijle stonden, het zonnetje stralend bleef schijnen gingen wij naar het huis dat Oma en Opa Pijper in de Lindenlaan ooit hadden gekocht. Een man op een bankje voor het huis, en nadat ik verteld had wat mijn interesse juist voor dit huis was, nodigde de man ons uit om ook nog even binnen te kijken. De gang was nog steeds dezelfde gang die ik mij herinnerde, wel enigszins aan de tijd aangepast, de trap die naar boven liep was verdwenen, maar in de kamer aangekomen bleek ook de bedstee verdwenen en was het keukentje niet veel groter dan in de tijd dat Oma Pijper daar nog woonde, alvorens zij overleed aan een (stads)gaslek in de keuken. Wij kwamen terug van het strand in Egmond en het was gebruikelijk om dan op die zondag langs Oma Pijper te gaan.

Wij (Annemarijke en ik) werden ondergebracht bij de buren en ook de politie maakt zijn opwachting. Mijn vader van dat moment af wees en erfgenaam van een tweetal woningen in de Lindenlaan, alwaar hij in 1959 (4000,00 en 5000,00) 9000,00 gulden voor ving om niet veel later een nieuwbouwhuis in het Hoefplan voor wist te kopen. Een huis met een garage, gebouwd door een aannemer die onder contract stond van het Bouwfonds Nederlandse Gemeenten. En waar ik in de loop der tijd toen wij daar kwamen wonen, iedere maand aan Meneer Groot 70,00 gulden overhandigde die dit bedrag dan wee in een boekje schreef…

Deel 1 dus van mogelijk nog wat vervolg verhalen, was het alleen maar om neef kris een idee te geven over de andere woningen die mogelijk in de loop van deze week nog zullen gaan passeren!