Ongelofeloos!

Ongelofeloos! Wat te denken van een pruimscheur? Of van een hardstukkiedee? Oneindiggeratel? Spelen op glad ijs? Bij dat laatste valt nog iets voortestellen, terwijl van een voorstelling geen sprake kan zijn. Ik bedoel daar niet mee dat ik aan Moederdag voorbij wil gaan, zeker niet wanneer Hallmark daar een rol in speelt, laat staan dat ik in gedachten nog even bij mijn moeder zaliger stil blijf staan, terwijl juist op een dag als vandaag een bezoek aan het kerkhof op het programma staat. Met mijn neef Kris en wij het eeuwigdurende grafrecht van mijn Opa Klaas waar ook zijn broer Simon en mijn vader Willem al langdurig met elkaar verkeren.

Van mijn moeder is geen sprake, zij is elders onder de rook van Haringhuizen uitgestrooid en van Aaltje Offenberg heb ik ook niets meer vernomen. Zij was getrouwd met Klaas Pijper en hun zoon Willem zorgde ervoor dat ik de letters van mijn naam tot aan het einde van mijn tijd met mij mee zal blijven dragen. Pa was enig kind en opa Klaas kon zich permitteren om een tweetal huizen in de Lindenlaan als zijn bezit te beschouwen. Maar Wim werd wel verwend. Kon zich verheugen op een gloednieuwe fiets, kon uitgebreid met Meccano spelen en de enige keer dat wij (vader en zoon) een brandweerwagen in elkaar knutselden, was ook het moment waarop het diezelfde dag weer werd opgeborgen in de dozen die hij had. En waar ik nog een enkel restant van heb…

Op Moederdag bij wijlen mijn grootvader en vader op bezoek. Hoe kun je het verzinnen, maar dat komt doordat Kris niet alleen belangstellend is, maar ook wat meer over de achtergronden van zijn moeder wil weten. Of ik daar de uitgelezen persoon voor ben, is van geheel andere koek.

Want voor koekenbakker ben ik zeker niet in de wieg terecht gekomen.