Mona, met haar eigen toetje!

Dat het niet alleen kommer en kwel is bewijst die ene koe die in staat was om haar kop boven water te houden, wat spartelde met haar poten en zich willoos liet meevoeren in de stroom waar zij in terecht was gekomen. Geen eigenwijze koe, gezien het feit dat de hoorns ook nog aanwezig waren, een huisdier pur sang en goed voor melk waar plantaardige kaas nog een dobber aan gaat krijgen. Want hoe plantaardig dien je melk te maken dat geenszins met stremsel te verleiden is en waar sprake kan zijn van wei, is het Rivella ooit gelukt om daar een drankje van te maken dat in de jaren zestig van de vorige eeuw in Alkmaar tijdens de landbouwdagen haar opwachting maakte. Bewust kies ik voor het woord haar, omdat het stieren hooguit gegeven was om op een KI station op een nepkoe hun kwakkie in een potje kwijt te raken, waar mijn vader zaligere ook het genoegen heeft gehad om onder die kunstkoe met een potje die hoeveelheid sperma op te vangen, hetgeen een bijzondere operatie schijnt te zijn geweest… Althans, daar kon hij bijzonder gedetailleerd en smaakvol over vertellen waarbij het niveau van de fles jenever een glansrol in speelde. En wij, in het strandhuisje bijkans stikten van het ingehouden lachen en Pa er alles aan deed om het geheel beeldend naar voren te brengen en zich de volgende dag daar helemaal niet meer van wist te herinneren…

Voltooide tijden terwijl de huidige tijd weer heel andere prioriteiten stelt. Is het niet het klimaat, dan zijn het wel virussen en wanneer het geen rampen zijn is er wel weer een overheid die de nodige wetten in het leven roept om de mensheid aan de regels te laten houden, wanneer de uitvoering wordt overgedragen aan een andere macht. Trias politica en alles wat daar tussendoor sijpelt waar mazen worden gedicht en andere weer worden geopend. Want de mazen der wet laten zich ruimschoots interpreteren en waar de wetgever dingen niet heeft voorzien, is het de jurisprudentie die daar dan wel mee aan de haal weet te gaan. Want de mens is niet alleen heel inventief maar ook heel creatief. In die zin dat het voordeel van de een vaak een nadeel voor een ander betekent. De wet van de omgekeerde evenredigheid en de soelaas die geboden wordt. Dus dat betekent dat ik weer terug ben op mijn ouderwetse stoel en dat de dag die ik gisteren heb afgesloten, vandaag weer een opgaande lijn gaat vertonen. En hoewel het morgen toch weer anders zou kunnen zijn is het gegeven van de moed erin te houden opdat er weer wat zonneschijn en nog minder beperkingen kunnen gaan plaatsvinden, buiten het handen wassen, afstand houden, het muilkorf verbod dat niet meer van toepassing is , het minimaal een kwartier per dag de ruimtes door laten luchten, de apps die nog niet zuiver van instelling zijn, de prikbus die de vaste locaties gaat vervangen en Volendammers die niet alleen een overtuigend katholiek geloof hebben maar zich ook geregeld door het neusgebruik hun neuzen snuiten, de aal die zich wentelt in een enkel net en de rook die nog steeds niet om hun hoofd is verdwenen, ach wat Mona doet is altijd goed.

En dan heb ik het niet over een toetje!