Niet om het een of ander …

Niet om het een of ander, maar wanneer het vandaag wederom maandag is, het twee maanden geleden dat ik in Den Helder wederom onder het mes ben gegaan en daar ook onder vandaan ben gekomen, de revalidatie niet die sprongen maakt die ik in gedachten heb en ook de aandrijvingskracht om me te gaan bewegen (lopen bijvoorbeeld en me staande houden op de eerste traptrede), heeft het veel weg van een oudere man op zijn retour.

Nu hoef ik me daar niet direct zorgen over te maken, het feit dat ik nog steeds loop en daardoor besta, doet veel goed in mijn uiterlijk zijn(volgens anderen dan weer), maar laat mijn innerlijk zijn niet volledig tot mijn recht komen. Alhoewel ik toch niet direct een klager ben, niet direct een pessimist en ook een realist niet direct aan mij besteed is, loop ik wel tegen grenzen aan die ik lang niet voor mogelijk heb gehouden. Wat bijvoorbeeld te denken van de toiletgang, het douchen op een stoel en het wat met water klooien, terwijl zeep in deze hooguit zorg draagt dat mijn huid op verschillende plaatsen begint te jeuken, ik ruwe vormen aantref en mijn litteken niet direct sporen van aanpassing toont.

Of wanneer in de nacht mijn rechter kleine teen in opstand komt, ik probeer om daar de jeuk te verminderen en niet veel later wederom gewekt wordt doordat die teen weer van zich laat voelen. Horen is er niet bij, zien niet nodig en het geklooi met de verschillende dekens brengt hooguit wat verwarring met zich mee. In de spiegel kijken na een rondje in de straat vergt van mij niet veel, van mijn haren des te meer. Althans, Ria maakt er geregeld werk van om mijn niet aanwezige krullen weer in een verantwoorde plooi op mijn hoofd te draperen. Maar dat ik vandaag voor de niet aanwezige kramen langs dien te gaan, ook dit is niet ‘im frage.’ Ach ik doe wat door te oefenen, weet van gekkigheid niet goed wat ik vandaag weer te liegen heb, dat het februari is een gegeven wat de verjaarkalender (momenteel van Loesje onder de noemer: ‘mijn leven is een eigen leven gaan leiden’),

hetgeen toch wel aangeeft op welke manier ik nu in mijn leven sta!