Niet toe geroepen!

Wat nu weer? Weer of geen weer, wanneer de temperaturen niet onder nul dalen, de gastoevoer nog steeds de spaarbranders weet te vinden, kan ik niet veel meer doen dan mij over te geven aan de omstandigheden, waardoor ik weer wat loop te manken en de voorzienigheid in deze het enigszins af laat weten. Een volgende volzin zich openbaart en er alle kans bestaat dat ik toch maar weer met wat beelden uit een recent verleden de dag aan mijn voeten leg. Van die zin klopt natuurlijk ook geen syllabe, maar ook daar heb ik in principe schijt aan. Tenslotte heb ik vanochtend al gedefaeceerd, mijn billen zelfstandig af weten te vegen, hetgeen dan weer wat herinneringen uit het verleden oproept.
Maar ook dat ligt achter mij en ik dien me voor te bereiden op mijn toekomst, die soms de neiging vertoont om wat te gaan verwateren, hetgeen met de buien van de afgelopen dagen duidelijk te verklaren is.

Neem nu de ontmoeting van twee mastodonten op de West Fries Omringduik, waar ternauwernood twee personenrijtuigen kunnen passeren. Waar de vrachtwagen even stopt om een hoog opgeladen tractor op smalle banden de gelegenheid te geven om naar een volgende klus te gaan. Mogelijk om een akkerland te voorzien van beschermende spullen die ervoor zorgen dat er van een biologisch bestrijdingsmiddel geen sprake kan zijn. Laat staan dat de flora en fauna hieronder komen te lijden. Het behoeft geen betoog dat ik met een vooruitziende blik gewag maak van omstandigheden waar ik gelukkig geen invloed op kan uitoefenen.

Want daar voel ik mij zeker niet toe geroepen!