… niet uit te sluiten!
Als leven niet veel meer is dan een grote paradox, hoe kan het dan zo zijn dat we steeds maar om de hete brij blijven draaien? Waar filosofen (Socrates) zich in het verleden hebben bezig gehouden met de vraag: ‘hoe weten we dat we weten wat we denken te weten?’ is het gegeven dat de leermeester van Plato, geen antwoord gaf maar de vraag omkeerde: ‘is het niet verstandiger om die grenzen van onze eigen onwetendheid te erkennen dan om zeker te zijn over welk onderwerp dan ook?’ Of, in zijn eigen bekende woorden: “Ik weet dat ik niets weet.” En dat komt aardig overeen met wat Oosterse wijsgeren ver voor onze jaartelling reeds naar voren hebben gebracht. Maar het oosten is zo ver (vandaar het Verre Oosten) dat het Westen er altijd achteraan schijnt hobbelen gelijk een hobbelpaard op de kermis niet veel meer weet te doen dan rondjes te draaien…
En dat wij in rondjes blijven draaien, dat geeft weer hoe op dit moment in Nederland een herhaling van zetten plaatsvindt, op een wijze waarvan ik denk dat de stuurmanskunsten van hen die zich met een niet zichtbaar ‘vermaak’ ons loeren kunnen blijven draaien. Ook dat heeft veel weg van die schijnbare paradox waar ik het al eerder over heb gehad. Waardoor dit bericht van een oppervlakkige diepgang getuigt en ik niet veel meer hoef te doen dan het herhalen van zetten die dan weer doen denken aan een situatie van een spel met als titel: eeuwig schaak.
Maar ook daar heb ik geen kaas van gegeten, te weten dat het uitdelen voor het tweede jaar van Alkmaars Goud vandaag plaatsvindt in het Clusius college dat de nodige expertise naar voren brengt om op termijn… maar daar is nog een jaar voor nodig voor het experiment uiteindelijk gestalte zal gaan krijgen, zijn er certificaathouder nodig om dit idee te verwezenlijken en zullen anderen mogelijk op termijn het genoegen van Alkmaars Goud gaan beleven. Beleven is echter aan inflatie onderhevig en waar nog iets te beleven viel… zijn de deuren na 17.00 uur gesloten!
Want de kans op… valt zeker niet uit te sluiten!