… van deze aard…

De beste manier om te relativeren is door het constant bijstellen van verwachtingen. Nu weet ik wel dat mijn verwachtingen momenteel op een laag pitje staan, dat neemt niet weg dat ik nog steeds verwachtingen in ere probeer te houden. Waar ik het gisteren over beren heb gehad, ben ik vandaag onder de indruk van die koe die de gelegenheid heeft gekregen om die haas te vangen. Ik bedoel maar, zonder een enkele kwinkslag valt het leven in de regel wel te pruimen, daarentegen komen de berichten die mij bereiken niet van die aard zijn om daar met gemak overheen te stappen.

Leven gaat door waar de dood om het hoekje gluurt, en waar vergeefs wordt gewacht op de man met die zeis, blijkt soms dat een lijf met leden daar anders over kan gaan denken. Dan heb je niet veel meer te doen dan de hoop die je mogelijk had om te zetten in een vorm van berusting, die mogelijk weer invloed heeft op je gemoedstoestand die dan als een jojo op en neer gaat. Want dat het ene bericht het andere bericht kan gaan overschaduwen, kent nu eenmaal de onevenredigheid van het moment. Dat stress een rol in het geheel speelt, ook daar valt niet aan te ontkomen en dat afscheid nemen in de ogen van een muzikant niet zou bestaan, ook dat valt te betwijfelen.

Waardoor dit bericht aan de ene kant bedoeld is om wat troost te bieden, aan de andere kant niet veel meer is dan een feitelijke constatering, in welke zin dan ook. En dat zeg ik niet alleen om mezelf enigszins gerust te stellen, het zijn de dingen van vandaag die ervoor zorgen dat ik dit verhaal in een zekere context probeer te plaatsen, waarbij de context als zodanig ook weer te betwijfelen valt.

Nog ruim een week te gaan op deze locatie die zich aan het voorbereiden is op het bieden van zorg aan mensen die besmet zijn geraakt met dat virus met een C, waarbij de vaccinatie wel of niet een rol heeft gespeeld en waarbij de verwachtingen als zodanig op gespannen voet terecht zijn gekomen. Men heeft hier volgens zeggen al de nodige ervaring mee, dat neemt niet weg dat ik me meer en meer van de ander afzonder. Een zelfgekozen kamer arrest, een jaloezie die doet denken aan een tralie, een grauwe lucht die overeenkomt met de berichten die van buiten hier naar binnen wippen, regendruppels die op mijn hoofd een plekje proberen te veroveren en het meer dat schuilgaat onder al die tranen die zich voordoen, en dan een bericht van deze aard…