Noord- Roc TOP – Zuidlijn

Een vraag waar ik niet direct een antwoord op heb. Zij brengt het echter met een rotsvaste overtuiging. ‘Mag ik voor u bidden”‘, vraagt zij. En natuurlijk mag zij dit, staande voor het Centraal Station in Amsterdam. Het mooie weer en het feit dat vriend Jan nog even onderweg is, geeft mij de gelegenheid om tjd aan haar te besteden. Het is weer eens wat anders dan een ‘praatje pot’. En dan te bedenken dat de reis van Alkmaar naar Amsterdam ook al zo genoeglijk is verlopen. Een treingesprek met Mirjam, de vrouw van Paul, lid van de dichterskring. Het zijn niet de koetjes en kalfjes die zich in het gesprek voordoen, die staan wat gelaten in de wei. Of liggen daar het droge gras te herkauwen. Over kleven gaat het en over de dood en het licht van de eeuwigheid. Over God die dit alles bestiert en zijn zoon, die voor ons… Ik vraag haar wat haar op het pad van het geloof heeft gebracht en zij vertelt dat ze gescheiden is, wel kinderen heeft en van huis uit de christelijke beginselen heeft meegekregen, op een bepaald moment van haar leven de kerk de rug heeft toegekeerd om op een ander moment hier terecht te komen, om voor mensen die veelal haast hebben, te mogen bidden. Dat het die dag wederom een zonovergoten dag zal gaan worden, ongetwijfeld zal haar gebed hier wel iets mee te maken hebben… Maar wij, nu Jan is gearriveerd, hebben geheel ander plannen. De koffie bij Loetje gaat dit keer goed, en wanneer wij aanstalten maken om ons voorgenomen plan ten uitvoer te gaan brengen, is het de Metro die om de zes minuten arriveert en ons in eerste instantie naar Noord zal gaan brengen. De Noord-Zuidlijn waar ik gisteren gewag van maakte, is voor het grootste gedeelte leg en een paar haltes verder is daar het eindpunt. Zonnig is het, zonnig blijft het en de eerste wandeling doet zich voor. Pratend en verhalend, vertellend en genietend, komen wij de tussen halte niet meer tegen, de Meeuwenlaan van een half jaar terug is bekend terrein en wanneer wij het sluisje zijn gepasseerd, is het de pont die ons naar de overgang brengt. Een volgend bezoek aan die overtuigde dame zit er niet in en wanneer wij het Damrak en het Rokin al wandelend achter ons laten, is het het Rembrandtplein waar de bal en de kroket smachtend wachten op de alcoholische versnapering het geheel zal weten te doordenken. Jan speelt, als een volleerd Minister van Pecunia een glansrol, bewaart de bonnetjes ergens in zijn achterzak waarbij hij er niet voor schroomt om ook nog andere briefjes tevoorschijn te toveren en duiken wij later ondergronds de Metro Vijzelstraat dan wel gracht, alwaar ons een roltrap wacht van een ongekende lengte dan wel diepgang. Geen wonder dat de diepte bepalend is geweest voor de ophef die bij de panden is ontstaan en voor een vertraging van vele jaren garant heeft weten te staan. De Pijp ondergronds en de wetenschap dat wij die bovengrond reeds hebben verkend, het Europaplein en dan uiteindelijk het eindstation. We stappen uit en gaan op weg naar een Campus. RocTOP is de naam en waar er sprake is van een steeds groter wordend probleem ten aanzien van leerlingen, de naam wordt veranderd in MBOTOP, er sprake is van een combinatie van health & sport, is het gebouw een uitgestorven bende. Dan te bedenken dat Jan B. hier nog een aantal jaren heeft doorgebracht, slechts een bordje Academie voor Psychiatrie als een fossiel boven een deur te vinden is, en het geheel wordt opgefleurd met uitnodigende kreten, geen leerling zichtbaar is en ik alleen nog een collega uit het verleden van Duin & Bosch ontmoet, zorgt ervoor dat wij niet weten hoe snel dit pand weer achter ons te laten. Wanneer wij richting Rai, de indruk achter ons gelaten wederom de Metro het eerder genoemde Europaplein induiken en op het Rokin de uitgang richting Dam nemen, is het Scheltema dat mij wacht. Warmoesstraat, de Prael en de bieren ons de uitgedroogde kelen laat laven, de bekende Chinees ons wacht en we na enige tijd wederom naar het Centraal Station wandelen, is de dame van die ochtend in rook verdwenen, doorbreekt het geluid van rolkoffertjes het geroezemoes wat ons die dag voor een belangrijk deel heeft vergezeld, de avondlijke dag die wij daar samen hebben doorgebracht. En dat het Jan was die ons zonder plattegrond door deze dag heeft gebracht, daar kan ik hooguit mijn grote dank voor betuigen. Bij deze dus, Jan!