FABELS: wonder of mirakel"!

Zij waren er allen! Niet dat de hap en de drank daar een rol in spelen, maar dat zal welhaast vanzelfsprekend een reden kunnen zijn om juist bij Fabels het licht te gaan ontwaren. Bekende gezichten, veel onbekende ook, het glas in de hand en spreken wat ervoor zorgde dat er sprake was van een aangenaam geroezemoes. Terwijl het licht van buiten ook het licht van binnen probeerde te overtroeven. Want licht was het, licht dat dwaalde maar geenszins dwaallichten naar voren bracht. En waar de gasten zich wederom verwonderden omtrent de werken die van haar hand het etablissement verlichten, sprak bij de een een ander werk aan en waarschijnlijk ook omgekeerd. Een beetje een verhaal dat wel aangeeft in welke ambiance ik mij vandaag bevond, maar nog geen woord omtrent de luyden die vandaag even in het (schijn)licht kwamen te staan. Wanneer ik dan een naam mag noemen: Pauline en vooruit, een tweede naam Thomas. Deze laatste naam was voor mij slechts een naam, tot vandaag.






Thomas die met Pauline al eerder een project heeft gemaakt, een project onder de titel:
ONDERWEG. En ik neem nu de vrijheid om vanuit dat werk het volgende te citeren: ‘Ik ben nog nooit in Lissabon geweest,’ zei ik. Ze lachte, legde haar hand op mij(n”) onderarm. Ee teder gebaar. ‘zo erg was het toch niet.’ Ze sprak die woorden bijna fluisterend uit. ‘Wat was niet zo erg”‘ vroeg ik. Weer lachte ze. ‘Heb je het verdrongen” Heb je me uitgewist”‘ ze keek op haar horloge. ‘Ik heb haast, het spijt me. Maar we komen elkaar vast nog weleens tegen, ergens.’haar hand kneep zacht in mijn onderarm en ze vervolgde haar weg…






Maar Thomas heeft ook vandaag zijn licht over de werken van Pauline laten schijnen. Er was sprake van een nogal kwaadaardige droom, waarin werken van haar hand door een ongekende zouden zijn beschadigd. Ik kan helaas niet zijn openingswoorden citeren, simpelweg door het feit dat een geplaatste ‘simpele meter’ de stroom aan gedachten eenvoudig weg in de weg stond. Hij moest het met een handgeschreven exemplaar doen, waardoor anderen gedwongen waren om het met die woordenvloed te doen. Maar dat licht wat in het duister elders werd ontbeert, dat licht heeft hij vandaag ruimschoots laten schijnen. Niet alleen op de werken van Pauline, maar ook om haar wat meer in het spotlicht te zetten. Dat zij zich door zijn woorden mogelijk wat ongemakkelijk dan wel opgelaten heeft gevoeld, is mijn interpretatie van dit gebeuren en komt vooral voor mijn rekening.






Dat de wijn vloeide, dat de hapjes navenant waren en dat de blik voor een klein deel op het paviljoen bij de Ruinekerk was gericht deed denken aan tijden van weleer, toen Ro en Pauline daar nog op eigen initiatief en met eigen centen dat bekostigden. Dat het huidige paviljoen zich mag verheugen op een financiele bijdrage vanuit een stichting, zal wel iets te maken hebben met het feit dat beiden niet meer afhankelijk zijn van de contraprestatie (herinnert u zich dit nog”!) maar als Zelfstandigen Zonder Personeel aan hun gangbare wegen timmeren, een beeld van deze tijd.
Maar… ik dien nog recht te doen aan Thomas Verbogt en wil hem als volgt citeren:

Het licht van Bergen

is het licht van de zee.

Als je daar bent

is het aan je stem te horen,

en in je ogen te zien.

Je moet naar dat licht lopen,

het is overal, je loopt er heen,

je denkt dat je dat doet,

maar het kan natuurlijk niet,

maar het is wat je alleen maar wilt.

Het zit ook in je passen,

je manier van lopen.

Je wilt in het licht van Bergen zijn.

Het is even zacht als de zee

op een stille ochtend,

je kunt niet zeggen

wat het licht van Bergen is,

dat kan niemand,

het zit wel in je gedachten,

je weet wat het is.*

En het bleef nog lang licht, in het duister van Bergen, aan de vooravond van K10D!

En voor de ware liefhebber van Thomas en Pauline: dit, en nog wat meer is als glicee in een oplage van 25 exemplaren te koop, edoch voor 75 euro zonder lijst! Op www.paulinebakker.nl valt nadere informatie te bespeuren!

En die ene protestgang(st)er die buiten stond: mijn goede vriend Kees O. die er dit keer voor koos om zijn protestbord elders te posteren…