on GEIN

Ledigheid weet veel kussens te vullen. Maar of de duvel daarmee speelt, is een geheel andere vraag. Nu denk ik dat de duvel het al druk genoeg heeft, met het blussen van al die brandhaarden in de wereld, laat staan dat hij nog de gelegenheid heeft om op adem te komen, en zal het vuur dat hem behoedt voor de ondergang zich niet door enig water zal gaan verrassen, dan nog blijft de vraag wat met al die ledigheid aan te vangen. Althans gezien vanuit mijn beperkte perspectief. Dat er desondanks nog voldoende leven in de Brouwerij wordt verwacht, die hoop kan vanavond bewaarheid worden. Want waar hoop inherent staat aan het leven, kan het niet zo zijn dat deze bijdrage een voorspelbare dooddoener wordt. Het zijn dan ook vandaag weer de platgetreden paden, waar ik me op begeef in de verwachting dat mij vanavond toch een verrassing te wachten staat. En waar ik mij gisteren te buiten ben gegaan aan extravert beleven, ontbreekt het mij vandaag aan enige vorm van introvert aanschouwen waardoor ik, als het ware, in een balans kom waar ik niet direct om heb gevraagd. Yin en Yang met een knipoog, een grijnslach dan wel met een niet bedoelde grimlach. Dichters, doeners en duiders om het geheel wat meer te preciseren. En waar de zieners het volmondig af laten weten, kan de helderheid van het licht hooguit de schaduwen in het geheel wat meer naar voren laten komen. Voor mij een niet onbekend fenomeen, gezien de aard en het zijn van mijn huidig leven. En waar sprake had kunnen zijn van een touw, is dit vandaag de ontbrekende schakel. Leuker dan dit kan ik het niet maken en dat ben ik ook niet van plan. Want waar ik stel dat eerder genoemde ledigheid een belangrijk aspect van mijn leven behelst, kan het niet zo zijn dat het oorkussen waar ik ’s avonds mijn moede hoofd op te ruste leg, overeenkomt met die speelse kussens waar de duvel geregeld het vuur in de mens mee weet aan te wakkeren… Dat dit gezegd moge zijn is niet alleen een wens, maar in zekere zin ook een uitkomst!