(be)LEVEN IN DE BROUWERIJ.

JAAP BLONK uit! Nu is dat niet zo verwonderlijk, wanneer je bedenkt dat de andere performers nog niet bij elkaar opgeteld de leeftijd van Jaap haalden, dat neemt niet weg dat er gisteren wat te (be)leven viel in de Brouwerij. Dat Grand Cafe Koekenbier hier een uitgesproken locatie voor is, dat er toch sprake was van een opkomst die eerder genoemde Jaap verwonderde, dat uitverkoren dichterscombinatie van Sven De Swerts en Jaap op hun eigen wijze eigenzinnige gedichten en mengvormen van poezie en klank naar voren brachten, dat Sawartematerie met haar altsax probeerde iets van de Dadaisme in haar klankrijkdom aan het publiek mee te geven, dat een combinatie van gedichten van Sven tot een vervreemdende vorm van klank en woord ook nog eens een eigen verhaal naar voren bracht, neemt niet weg dat ik voornamelijk naar het optreden van Jaap Blonk uitkeek. En wanneer dit personage in gewaagde kleding op het podium verschijnt, in een wit linnen pak, een rood T-shirt en aangepaste rood-witte schoenen, heeft het even veel weg dat Freek de Jonge zijn opwachting komt maken. Maar waar Freek het moet hebben van zijn bijtende teksten, zijn het de klanken die Jaap uitstoot van een totaal andere orde. Dada dat zijn oorsprong vindt in 1916 in Zwitserland, als tegenhanger van de verschrikkingen van de oorlog. Dada als kunstvorm net onder de realiteit, waarbij alle dagelijkse zaken in een ander licht, van een andere kleur worden voorzien. Waarin woorden worden verhaspeld tot klanken waar voor de buitenstaander geen touw aan vast te knopen is, zowel in kunst, theater als grafische ontwerpen. Een kunstvorm dat tot op de dag van vandaag nog steeds elementen uit die tijd naar voren brengt. Een beweging toont die qua geesteshouding verwantschap kent met het nihilisme door het opzettelijk irrationele en het ondergraven van de algemeen geaccepteerde standaarden. En wanneer dit in het achterhoofd wordt gehouden, komt deze avond in een totaal ander beperkt licht te staan. En wanneer je bedenkt dat ik daar met een veronderstelde ‘open mind’ naar toe ben gegaan, kom ik bepaald niet bedrogen uit. Zelf zou ik daar op eigen initiatief naar toe zijn gegaan, het feit echter dat vrind Kees O. niet alleen de bedenker is van de serie ‘lullige boekjes’ en het gegeven dat Kees in de jaren 80 van de vorige eeuw al eens eerder met Jaap in contact was geweest tijdens een voorstelling in een fietsenstalling waar Jaap op de grond had gelegen vanwege een niet te stoppen bloedneus en het publiek dacht dat dit een onderdeel van die voorstelling was, dat heeft mij overtuigd van het feit dat dit absoluut geen verloren avond is geweest. Daar over smaak valt te (rede)twisten, dat ooft het kenmerk is van een goed gevulde fruitschaal en waar de een kiest voor een peer kan de ander er meteen granaatappel vandoor gaan. Bewust kies ik dit keer voor een granaat appel, daar 1916 de helft van die Grote Oorlog markeert…
En de beelden: Wim van Veen als spreekstalmeester, Thoma Verbogt dichter opening expositie Pauline Bakker in Bergen, Jaap Blonk, Kees O en Alja S, Sven De Swerts en Swartematerie, Sven De Swerts en voor de overigen staat Jaap Blonk garant!