Oeverloos bomen over BOMEN.

Ik lieg wanneer ik stel dat ik een fervent natuurliefhebber ben. Meer ben ik geinteresserd in architectuur, kunst en alles wat dies meer zij, waarbij de hand van de mens een belangrijke rol speelt. En toch zijn er van die momenten waarop ik denk: ‘hoe is dit mogelijk?!’ Neem nu een simpel bos, een bos dat zich beweegt in de duinen en waarbij de camping als zodanig een onbelangrijke rol is gaan spelen. Maar waar toch die mensenhand terug te vinden valt en het aantal plaatsen dat zich met campers, caravans en tenten bemoeit ervoor zorgt dat er legio plekken te vinden zijn. Zo’n kleine duizend, waarbij ruimte is voor Herbert een meeuw die er niet voor schroomt om zich meester te maken van de happen die door diezelfde mens worden bereid. Of die vogels die des ochtend in alle vroegte van zich laten horen, een marter die zich begeeft op het pad van de jacht, die bijtjes die niet veel meer hoeven te doen dan honing te verzamelen er er gelijktijdig voor zorgen dat het stuifmeer wordt verspreid. De plassen die niet te snel opdrogen na een heftige regenbui en de paden zich slingerend door de bomen een weg banen. Vergeven van de modder, maar dat geeft dan weer een bijzonder gevoel aan de voetzolen, wanneer de modder tussen de tenen door naar boven komt. Dus vandaag maar weer eens een extra bonus, waarbij wat bomen een rol gaan spelen.

En over die bomen valt over het algemeen oeverloos te bomen!