Om wat eigenlijk…
Levenslessen leren mensen leven. Een open deur van hier tot de Canarische eilanden, naast een waarheid als een stier. Naast het feit dat je soms boete moet doen voor dat wat je naliet, dat opstaan meestal een gevolg is van het vallen, dat je je blik dient te verruimen, dan wel de nodige dingen misschien tegen wil en dank voor elkaar weet te krijgen. Waarbij vandaag eigenlijk een vervolg is op dat wat ik gisteren naar voren heb gebracht. Een schitterend boek is het resultaat, de prenten liegen er niet om en ieder heeft, naar eigen inzicht en vermogen, er alles aan gedaan om zo voorbeeldig mogelijk voor de dag te komen.
Bas Loosekoot heeft zijn professionele blik over de beelden laten gaan, de vaten zijn nog niet verzuurd vanwege het feit dat nog het een en ander te verwachten valt, en waar ooit het fotocafe van de ondergang werd gered, is het nu al het achtste dan wel negende boek dat het licht heeft gezien. Zo eenvoudig zijn de lessen waar wij dan weer lering uit kunnen trekken, zo simpel is het om met een club van creatievelingen door een deur te gaan, zo was de wijsheid aan het begin van de avond nog wel te volgen, een overvloed van Vlaamse frieten liet zich makkelijk souperen, en waar het gelag uiteindelijk werd betaald, was het een ingehouden feest van jewelste.
Ga os aan de ene kant en verantwoorde chaos aan die andere. Dat het kant noch wal raakt is niet alleen mooi meegenomen, want bij AAN DE WATERKANT staat ons op termijn te wachten. En dat van die kastjes dan wel dozen, ook dat heeft veel weg van een publiekelijk vermaak, waarbij het de vraag is wat dan dan weer gaat opleveren…
Een SNEAK PREVIEW bij lijnB en het Bonte Bengel verhaal als vervolg. En dan te bedenken dat Artiance nog steeds een fenomeen is van een niet te onderschatten belang. Tot 21 jaar kun je daar terecht voor een stuk culturele uitingsvormen, en dan houdt het daar op. Waardoor de les die wij mensen als levenden hebben geleerd het gegeven is dat je nooit te oud bent om… om wat eigenlijk?!
Wat een bijzondere bespiegeling, weer. Gelukkig is er geen man overboord als ik de boot mis wat betreft de aanleiding? Ik moet nog even wennen aan de nieuwe website, in ieder geval erg overzichtelijk en helder van opzet. Ik geloof dat ik het wat te groen vindt, maar dat is gemonkel van een “man op leeftijd”. Ik krijg wel de zenuwen van die autocorrector die met me meekijkt en kringeltjes en streepjes zet als ik dit typ. Eens kijken hoe ik dat uit kan schakelen. Lekker bezig Wik!
En dan te bedenken, bijna een maand in de lucht, de herinneringen aan het verleden staan geboekstaafd en waar de beelden voor zich kunnen spreken: ook die zijn de 10.000 gepasserd!