Waarschijnlijk…

Het zal altijd wel weer een kwestie van smaak zijn. Waar de een het de hemel in prijst, zal de ander er alles aan doen om te gaan misprijzen. Wat bijvoorbeeld te denken van een Indonesisch restaurant in Haarlem die de prijzen omhoog en de geboden producten enigszins onder de maat in de aanbieding heeft. Neen, dan die andere tent: de Flamboyant, waar de bediening niets te wensen overlaat, waar de aanbieding op een doordeweekse dag ervoor zorgt dat je met een voldaan gevoel het etablissement verlaat, waar het koele heldere van een andere brouwerij je de geneugten van de een doet vergeten en waar een kwinkslag nog op prijs wordt gesteld.

Alhoewel mijn kwinkslagen voor een buitenstaander niet altijd te begrijpen zijn… Dat doet er niet toe, wanneer wij wat door de stad heen kuieren, de wetenschap dat de reis in het Ruhrgebied is geregeld en waar het saucijzenbroodje op prijs werd gesteld.En dit geheel tot stand komt met een uitzicht dat ik vandaag heb op een andere festiviteit: de afronding van een jaar van het fotocafe. en dat heeft mij wederom in de pen doen klimmen.

Een verhaal zonder enig weerga, een verhaal ook in een andere setting als het bovenstaande en de hoop dat de bijgevoegde plaatjes iets doen vermoeden omtrent mijn aanstaande activiteiten. Zo eenvoudig kan het vandaag zijn, zo simpel kan een dag als vandaag verlopen en morgen… een andere terugblik waarschijnlijk!

EEN VERHAAL

… waarin geen lijn valt te ontdekken…

Baanbrekend was het wassende water dat werd vastgelegd en weggedaan. Langs de rafelranden van de stad werd het weer weerspiegeld en het Ringers gebouw leende zich uitstekend voor de voormalige kersenbonbons uit Rotterdam. Alwaar wij vertrokken met een turfschip dat in Breda de portretten van Daan & Alexander zo voorbeeldig verbeelden. Dat Desiree Dalron zich in Singer manifesteerde, was mooi meegenomen en dat er sprake was van geluiden en geuren in de bossen rondom, ook dat kon een heldere herrijzenis dit keer niet in de weg staan. Het hemels tribunaal vierde hoogtij en het was nog lang niet klaar toen het brugtheater alles uit de kast wist te halen. Baanbrekende brokken in zekere zin, waardoor de achtergrondrol zich een plek verwierf bij hen die de zilveren camera ternauwernood in een bigband festival het onderspit liet delven… Waar waren zij naar op zoek? Geen mens dat hier een zinnig antwoord op kon bedenken, laat staan dat de landschappen werden gemanufactureerd…

Waar kijken ze naar? Een perspectief zonder weerga en in dat licht zag ik hoge bomen staan, waar een enkel peertje de schone schijn ophield, voordat de storm de overhand nam. En waar yoga er niet meer toe deed, was het een vorm van meditatie die met het geheel aan de loop gaat. Aandacht en concentratie werd een mantra en zij die niet aan deze mantra voldeden, vroegen zich af of zij het wel goed deden. Er werd zweef gevlogen en in een flits kwam de aarde weer in een ander daglicht te staan. Met een een, twee, drie werd een in Hemelsnaam duidelijk gemaakt en was het juist die ander die in het abstracte zonlicht kwam te staan. Bas deed er alles aan om in Naarden niet alleen van zich te laten horen, maar vooral om veel van hem te laten zien, terwijl de straten van de wereld zich mochten verheugen op een uitgelaten gezelschap… Filters, fantasie, abstractie & photohacks gaf de Brouwerij niet alleen een boost, maar kleur, figuur, vorm, textuur en patroon gaven aan alles een lijn. Een bepaalde lijn: ‘lijnB’!

Daar staan we dan, dit keer niet voor joker, maar gewoon voor Jan. Voor Sophie. Voor Ton. Voor Frederiek. Voor Bob. En het waarom wordt steeds duidelijker. Een patroon waar Frederiek een abonnement op heeft, een woord dat Bob goed doet en de vraag wat wij allen gemeenschappelijk hebben in al ons heterogene zijn is duidelijk: iets met kastjes, doosjes, boxen desnoods. Iets met ogen, lenzen, knopjes en witte lichten, zwart als het uitkomt en grijs dat in zekere zin de overhand krijgt. Oud grijs en jong grijs, plukjes en kaalgeschoren schedels, petjes en wat minder hoedjes, variabelen die doen denken aan een willekeurige doorsnee van mensen in de stad. Mensen die met een opdracht het bos in worden gestuurd, mensen die zich te buiten gaan in binnenbijeenkomsten, die zich verheugen op Koek & Bier en die er alles aan gelegen is om…

Bedankt Sophie, Ton en Jan.

Bedankt ook Frederiek en Bob.

En dat lijnB zich mag blijven verheugen op hen die het fotocafe een warm hart toedragen!