OntROERend

‘On the road again’, zonder Davey dit keer. Wel met Ria, Marlies, Liva en Vin. Vanochtend om 08.15 vertrokken en ik heb geen idee waar zij zich momenteel bevinden. Zaterdag veertig (40) jaar wettig met elkaar minus de afgelopen twee maanden getrouwd. Dat valt niet meer te compenseren en het krijgt helemaal een apart karakter wanneer je bedenkt dat wij ook nog vijf (5) jaar hebben samengewoond, alvorens zij zei dat wij in mei zouden gaan trouwen. Zij hield het bootje af wanneer ik haar vroeg, meestal aan het einde van het jaar, wanneer wij zouden trouwen. ‘Morgen’, was steevast haar antwoord maar dat kon in die tijd absoluut niet.
Van een voorgenomen huwelijk werd in een kastje aan de muur van het Stadhuis een openbare aankondiging gedaan om mogelijke polygamie uit te sluiten. Daar werd in ons geval geen gebruik van gemaakt…

Vanwaar permitteer ik mij de Vrijheid om van dit gebeuren melding te maken. Heel simpel: 40 – 45 qua jaren hetgeen mij brengt op het volgende: geen bevrijdingsfeesten terwijl het wel een feest is dat zij weer hiernaartoe komen. Dat de boel beperkt weer op stelten komt te staan, dat inschikkelijkheid het samenzijn gaat overweldigen en dat gegeven de huidige omstandigheden en de creativiteit die mensen spontaan laten opwellen dan wel dat wat opborrelt, er toch voor kan gaan zorgen dat de lach die een tijd verdwenen is zich als een glimlach ontluikt.

Waardoor dit bericht niets aan actualiteit inboet, sterker nog dat ik gebruik maak van de foto en de tekst van BoB van Oosten die het geheel zal gaan afronden.
Een tekst die mij ontroert gelijk ook die foto van die ogenschijnlijk Happy Family, maar de wetenschap dat achter die gulle lach van Marlies een lijden verscholen ligt…

P.s. het is 17.00 uur, de telefoon gaat Ria aan de lijn die vertelt dat zij in Neurenberg zijn gearriveerd in het hotel, dat de reis tot nu toe is meegevallen en dat zij halverwege zijn. Een beter bericht kan ik vandaag waarschijnlijk niet meer verwachten!