Opdracht.

Natuurlijk kan ik me altijd nog verschuilen achter het feit dat ik de opdracht niet goed begrepen heb. Of dat ik me stomweg heb vergist. Tenslotte is ook mij niets menselijks vreemd. Want wanneer het gaat om compositie, neem ik een vergelijkbare vrijheid in als dat men in Kranenbugh er met Bloot vandoor is gegaan. Wat de kunstenaar heeft bewogen om zijn of haar interpretatie van bloot gestalte te geven, is voor mij voor een belangrijk deel een raadsel. Nu zijn raadselen veelal gehuld in een deken van stilzwijgen, kan het haast niet anders dan dat enige vorm van mystiek hier een deel van het geheel van uitmaakt, dan nog is het feit dat een doelstelling geen ander doel heeft dan de belangstellende op het verkeerde been te zetten. Van ieder beeld kun je leren en waar de criticaster om de hoek komt kijken is het aan de recensent om daar een (geloof)waardig verhaal tegenover te stellen. Waardoor krom recht lijkt en de horizon schuin wegloopt. Waar schots recht doet aan scheef en waar doorgaande lijnen tegen de stroom in lijken te roeien. Dat is de opdracht waar ik bij deze mee aan de haal ben gegaan. Compositie, compassie en het feit dat daar keuzes onder verscholen zijn, draagt er zorg voor dat de beelden die nergens op slaan, vandaag toch ergens terecht zullen gaan komen. Feit blijft dat ik wederom en cahier aan het vullen ben gegaan, dat ik morgen voor een ander deel een nadere invulling zal weten te geven en dat de doelstelling als zodanig waarschijnlijk weer de nodige voorhoofden doet fronsen, dan wel gelaten wenkbrauwen doet heffen. Om maar niet te spreken over het feit dat hobby’s in engere zin, nu eenmaal een aanslag doen op de portemonnee. Waarbij ik waarschijnlijk weer het genoegen zal smaken om ook dit keer een verantwoording af te gaan leggen. En dan nog iets omtrent de dag van morgen: ik heb me bezondigd aan het maken van een boekje. Een overzicht van de afgelopen week in het kader van de K10D. Nu weet ik niet of iedereen op de hoogte is van deze, wat cryptische omschrijving, maar het staat ook dit keer weer voor de Kunst 10 Daagse die voor de zoveelste keer in Bergen (N-H) is gehouden. Waar men lovend was omtrent het aantal bezoekers, waarbij de hommage die ik schreef in het kader van de eenmansactie van vriend Kees Oosterbaan (dit keer volledig met zijn voor- en achternaam) en waarbij ook Pauline Bakker dit geheel omschreef als een kermis. Dat ik enige voorkeur voor beide kunstenaars naar voren breng, ook dat valt mij dit keer niet kwalijk te nemen. Dat Sophie ons in december gaat trakteren op een gastles van Frits de Beer en dat zij in haar mail een verzoek namens hem doet om een drietal foto’s aan haar te doen toekomen, zet mij wederom voor een uitdaging. Om er mijn naam in te gaan verweven en om een foto op te sturen van een mij onbekende fotograaf, dat vraagt toch enig nadenken… En over denken gesproken: wat te denken van de beelden waar ik jelui vandaag mee confronteer…”! Compositie”! Ammehoela!