Orde van…

Vaak is het de schone schijn, die mensen op een dwaalspoor zet. Ook ik ontkom daar niet aan, wanneer ik mij beter voordoe dan dat ik mij innerlijk voel. Het is zo makkelijke om op een vraag die gesteld wordt omtrent mijn zijn met een eenvoudig goed te antwoorden. Terwijl het helemaal niet zo goed als ik zou willen dat het gaat. Dan ben ik me bewust dat ik de schone schijn weet op te houden om verder te gaan met de beslommeringen van alledag. Ik ben de laatste tijd wat sjeu kwijt, kan me er niet toe zetten om mezelf weer eens bijeen te rapen en volg het pad dat ergens voor mij is uitgestippeld. Zeker wanneer het deze dagen betreft. Natuurlijk heb ik die garnalencocktail gemaakt. Daar heb ik nu eenmaal eer mee behaald en doet het mij toch wel genoegen wanneer anderen mij daarmee complimenteren. Wordt de Eerste kerstdag met elkaar doorgebracht en valt de Tweede in Schagen te genieten. Bij mijn zus en zwager, met mijn neef en met vrienden die mij dierbaar zijn. En toch voelt het niet zo zoals ik het mij zou wensen. Laat staan dat er een welbehagen te ontdekken valt. Mijn gemoed heeft invloed op de anderen die zich wel mogen verheugen in dit gezamenlijk zijn, waar ik mij als het ware bij neerleg. Die constatering draagt er ook toe bij dat ik eigenlijk met een zeker verlangen naar morgen uitkijk. Wanneer deze bijzondere dagen aan mij voorbij zijn gegaan.