Over idealen gesproken.

Altijd wel in wat niet doorsnee is, al valt het waarschijnlijk wel als zodanig te bestempelen. Dat wil zeggen dat ik me niet alleen richt op trucks die als monsters door het leven gaan, maar wel een zodanige invloed op mij hebben. Dankzij het feit dat onze kleinzoon helemaal gek is op voertuigen waarbij de wielen een belangrijke rol krijgen toebedeeld. Dat wil zeggen dat tractoren voor een belangrijk deel zijn fantasie op hol laten slaan en dat opa niet te beroerd is om zich ook voor dit onderwerp blijvend te interesseren.

Hetgeen wil zeggen dat ik Marktplaats afstruin en mij schuldig maak in het verwerven van al die eerder genoemde artikelen. Waarmee ik oma niet veel plezier doe, maar kan genieten van het feit dat hij daar zijn fantasie op los kan gaan laten. Dat hij er soms wat ‘losjes’ mee omgaat, noem het bepaald niet ruw, waar de lol die wij daar aan beleven is daar niet minder om. En of ik me daar erg schuldig onder voel, die vraag zal ik niet direct gaan beantwoorden. Kleinkinderen, zowel een meisje als een jongen. En de verschillen die er mogelijk zijn worden opgelost wanneer zij door de kamer heen hollen. Of aan elkaar duidelijk proberen te maken dat het ene autootje op dat moment van de een is en de ander daarvan af moet blijven. Met een navenante gezichtsuitdrukking die dit hebben duidelijk maakt. Waarbij de ouders op een diplomatieke wijze van zich laten horen.

Ging het in de grote mensenwereld er ook maar zo aan toe. Daar hebben velen het kind zijn zien verdwijnen toen zij in de grote mensenwereld terecht kwamen. Staat men niet altijd stil bij de wensen van de ander, dan wel probeert men vaak die ander een hak te zetten. En blijft er vaak weinig over van de idealen die men ooit voor ogen had.

Het is gelijk een uitspraak van Freek de Jonge toen hij het had over zijn idealen. ‘Ik tel mijn idealen, en raak er steeds meer kwijt.’ En over idealen gesproken: hoeveel heb jij er nog op je lijstje staan? Of zijn al je behoeftes in de loop der tijd bevredigd? Heb je niets meer op je wensenlijstje staan? Is berusting een deel van je leven geworden en maak je je op om de dingen te nemen zoals ze zich voordoen?

Of blijf je de behoefte houden om de dingen naar jouw hand te blijven zetten? Of zijn er vragen die je bewust wilt overslaan? Sta je stil bij de wereldschokkende gebeurtenissen of vertoon je de neiging om je terug te trekken in een hol? Dekens over je hoofd te trekken en dat van die idealen te laten voor wat ze zijn?

Ook ik tel nog steeds mijn idealen, alleen op een heel ander plan dan in het verleden. Kan rustig stellen dat ik daar heel goed mee kan leven en dat ik over het geheel genomen tevreden ben!