PASSANTEN

Hoevelen zullen er in mijn leven als passanten zijn gepasseerd?! Voorbijgangers en bekenden, familieleden en feestgangers, studenten en noem alle anderen maar op. Soms heel vluchtig, soms wat intiemer, met sommigen niet veel meer dan een doorsnee contact en met anderen het leven betrekkelijk kunnen delen. Ouders, grootouders, schoonouders en aanverwanten, merendeels verwanten die je makkelijk op een tweetal handen kunt gaan tellen, afhankelijk uit welk nest je bent ontstaan. Bewust noem ik het een nest vanwege het simpele feit dat ik op een bepaald moment ook een nestvlieder ben geworden, zelf een nest ben gaan bouwen en niet veel later als zorgzame vader met een vrouw samen zijn gaan ‘moederen’ En onderwijl steeds weer anderen gaan ontmoeten, met weer anderen een bepaalde tijd heb doorgebracht en ik er niet voor heb geschroomd om ook elders mijn opwachting te gaan maken, door simpelweg op vakantie te gaan, een weekend elders door te gaan brengen of wat zich dan ook voorgedaan heeft dan wel voordeed. En wanneer ik daar mijn gedachte wat verder over laat gaan zijn al die passanten dan wel voorbijgangers ook behept met het gegeven dat ook zij garant staan voor een bepaalde vorm van leven, denken, doen en laten. Dan laat ik nog buiten beschouwing alle beelden die ik in een krant, een blad, een fotoboek dan wel de beeldbuis voorbij heb zien gaan. En wanneer je daar nog wat dieper over nadenkt is het stomweg een wonder dat ik al die verschillende prikkels heb overleefd.
Want waar de een een diepe indruk heeft achtergelaten is het bij de ander slechts een vluchtig moment geweest. Een kortstondig ogen blik om daarna ieder zijn of haar eigen pad dan wel weg te gaan vervolgen. En wanneer ik zo deze woorden schrijf, hoewel van een schrijven geen sprake is, zijn het waarschijnlijk vele miljoenen anderen geweest die op de een of andere manier in mijn brein een plekje hebben gekregen. Gelijk ook de veronderstelling dat wanneer ik een dak zie, ik waarschijnlijk al die verschillende pannen vast weet te leggen, ondanks de snelheid van het vervoermiddel waarin ik mij bevind…

NU de tijd heel anders is, ik misschien te maken heb met veel minder prikkels en mij niet zozeer druk hoef te maken omtrent een veronderstelde drukte, krijg ik de kans om mij op diverse terreinen in mijn geest te begeven. Waar leven, indruk, verwerking en plaatsen een andere vorm heeft gekregen dan in die tijd dat het vanzelfsprekend was dat alle nieuwe indrukken die ik opdeed, op een andere manier verwerkt en geplaatst dienden te worden. Waarbij een samenloop een groot deel van het passeren liet plaatsvinden, waarbij de doorsnee uitendelijk niet zo doorsnee was als wat ik nu veronderstel dan wel dat er heel specifieke zaken zo’n indruk hebben achtergelaten dat ik deze nog steeds voor mijn geestesoog weet op te roepen…

Passanten trokken voorbij en werden voorafgegaan door komedianten die hen de weg wezen. Want dat leven voor een deel een feest kan zijn, ook dat is niet voor iedereen weggelegd!