POPLA

Je biedt je ‘excuses’ aan, spreekt over een ‘inschattingsfout’, valt in herhaling door het woord ‘sorry’ in je mond te nemen, laat je vervolgens voorstaan op het feit dat ruim 1.3 miljoen stemmen op jou gestemd hebben, laat de formatie maar rustig verder tieren, neemt de omvangrijke schade in Limburg in ogenschouw, spreekt je deelneming uit voor wat betreft nabestaanden van slachtoffers in de omringende landen, begeeft je weer naar je woonplaats, hebt overleg met anderen die daar waarschijnlijk met andere gevoelens naar kijken en maakt je op om verder te gaan op de weg die voor je ligt en het pad waar je geenszins van wilt gaan afwijken. Want stel je nu eens voor dat… maar gelukkig komt het er weer niet van. Niet uit die ene hoek, laat staan uit die andere en waar het woeste water is veranderd in een buiten de overs tredende rivier, waar elders dorpen totaal zijn verdwenen maak jij je op om de balans van de afgelopen week weer recht te gaan trekken. Want wat krom is buig je altijd weer recht en waar rechts de neiging vertoont om links in te gaan halen, hoef jij je alleen maar in een Torentje terug te trekken om te ontdekken dat… Ja, wat eigenlijk. Je verplaatsen in de meute die zich is gaan uitleven, dat Hugo zijn dansschoenen heeft verkwanseld door gebruik te maken van een aanbieding van van Haren, dat Bommelschoenen de neiging vertonen om in bommeldingen te veranderen, het simpelweg een kwestie is waar je de klem toon op legt en dat je met handen en voeten gebonden bent aan wat het Europees Parlement nog meer voor jou in petto heeft, dat het niet altijd gaat zoals de cijfers het doen vermoeden en dat de menselijke geest en het navenante gedrag niet altijd te voorspellen zijn, dat de mensheid de neiging vertoont om zichzelf te herhalen waarbij voor het gemak de geschiedenis er met zijn of haar haren wordt bijgesleept, ach wat maakt dit uit op het machtsveld van de politiek.

Dat corruptie niet alleen is voorbehouden aan bananenrepublieken maar zich ook voordoet in een pattatenmonachie, ach het zal jou volledig aan je ‘reet roesten’, tenzij je weer besluit om Popla nieuw leven in te blazen, want Koning, Keizer, Admiraal zij konden ooit met een gerust geweten hun billen af gaan vegen.