Rebelse club.

Er zijn soms van die dingen die niet vooraf te bedenken zijn. Waarbij de bekende samenloop een rol gaat spelen en het onverwachte daarin zit dat je dat niet vooraf mocht verwachten. Een optocht! Bij wijze van spreken dan waar een kleine honderd mensen hun bezorgdheid konden uiten omtrent de toekomst van onze planeet. Gewoon even als een tussendoortje en geenszins bedoeld om als kers op de taart te gaan dienen. Op zondag nota bene en waar een veiligheidsman in een opvallend pak de fietsers wees op het naderen van die stoet.

Een damesstem die probeerde het moment NU nog wat kleur mee te geven, terwijl de groep luidkeels het NU herhaalde. En waar een vakbondsmedewerker op het plein alsnog de reden naar voren bracht en slechts een enkeling genegen was om naar zijn woorden te luisteren, zijn dank uitsprak en vervolgens iedereen zijns of haars weeg ging, met name in de richting van de zonovergoten terrassen…