Rek ti fi katie.

Mogelijk kan er sprake zijn van een vergissing, zeker wanneer de een een uitgesproken mening heeft over kunst en de ander zich tevreden stelt mat de informatie die een kunstenaar naar aanleiding van haar werken naar voren brengt. Verwarring alom, waardoor de een terecht van onheus kijken wordt bejegend, terwijl de ander zich verschuilt achter het feit dat een bepaalde kunstenaar, liefst overleden en mogelijk lid geweest zijnde van een bekende school, of dit nu Egmond, Schoorl, Domburg of Bergen betreft, dan wel een reeds eeuwen geleden overleden schilder opeens weer in de belangstelling komt te staan, hoe anders wordt een bepaalde decadentie over het hoofd gezien wanneer het bijvoorbeeld graffiti dan wel tijdsbeelden betreft. Banksy als voorbeeld van de verdwijnende kunst en waar de humor soms door cartoonisten wordt uitgebuit, duurt het nog wel even voor Joost Swarte dan wel Kamargurka zich mogen verheugen op een expositie in het Stedelijk Museum in Alkmaar.
Alhoewel er in het verleden toen het Stedelijk Museum nog op het Doelenveld verkeerde, de Krankzinnigentekeningen van Jan van Herwijnen tentoon werden gesteld. Eigenlijk ging de kunst in Alkmaar verloren toen er een andere Stadsregering naar voren kwam en Yxie de nek om werd gedraaid, waardoor Lucebert weer in de schaduwen van het depot wacht op een volgende ontdekking. Maar dat zal niet direct aan de huidige conservator liggen, de man die het weten kan en die de collectie als ware het zijn eigen have en goed op een bepaalde manier zal blijven verdedigen. Dat neemt niet weg dat het haar toch is gelukt om met een tweetal pagina’s haar werk onder de aandacht van de simpele krantenlezer te brengen.

En wanneer ik Pauline als volgt citeer, kan ik niet anders doen dan haar woorden op haar manier op mijn blog naar voren te brengen: Tijdsbeelden. “Deze tijd met corona en allerlei ontwikkelingen is heel belangrijk, te belangrijk om als kunstenaar niets mee te doen. Het is een omslagpunt in de geschiedenis. Er gebeurt zo ontzettend veel.” “Kunst is een middel om in plaats van woorden een gevoel over de maatschappij naar voren te brengen. Dat zit al in mijn achterhoofd sinds ik als kunstenaar actief ben. Ik ben ook een liefhebber van de stijl – niet de boodschappen zelf – van traditionele propaganda affiches. De ‘klare lijn’ daar wilde ik altijd wel wat mee doen. Blijkbaar moest ik er eerst de vorm voor vinden. “

En zo is het maar net!