RETOUR AFZENDER: ik lijk wel gek deel 2
Retour afzender. In den beginne deel 2.
IK LIJK WEL GEK…
ik lijk wel gek om te proberen drie maanden oftewel twaalf weken in een epistel te willen proppen… Zestig dagen keer zoveel uren en daar dan weer zoveel minuten van, bieden nooit de mogelijkheid weer te geven wat zich soms in een deelbare seconde voordeed. Natuurlijk deden zich dingen voor die zich niet laten voorzien… De grote lijnen proberen uit te zetten en dan weer die ondeelbare seconden waarin of de vonk oversloeg dan wel dat de vlam in de pan viel te constateren…
De opdrachten en de interpretaties die daar het gevolg van waren. Proberen op een andere manier te gaan werken, waarbij leerlijnen en ontwikkelingslijnen niet direct gemeengoed werden. De opbouw van natuurlijk leren in plaats van de meester voor de klas die zuiver op grond van een levenslange voorspelbaarheid bedacht wat voor zijn studenten het beste was.
Een bestwil principe dat letterlijk door de tijd achterhaald is gezien het feit dat de oude Krankzinnigenwet door de Bijzondere Opnemingen Psychiatrische Ziekenhuizen is vervangen.
‘Wij komen hier om te leren! Wij willen klassikaal les… Wij willen op onze cognities aangesproken worden…’
En dan de ontdekking dat wij veelal gericht zijn op cognitieve kennis waar vaak een appel op wordt gedaan. Cognitie wat wordt omschreven als het geheel van adaptieve informatieverwerkingsprocessn waartoe mens, dier of computer in staat is te denken, leren, waarnemen, bewegen en ga zo maar even door. Neen, sommigen hebben een visueel/ruimtelijke intelligentie dan wel een interpersoonlijke intelligentie. Anderen een verbaal/linguistische- dan wel een natuurgerichte intelligentie. Lichamelijk/kinesthetische- dan wel intrapersoonlijke intelligentie is nog weer een andere insteek laat staan dat muzikaal/ritmische- dan wel logisch/mathematische intelligentie mensen in staat kan stellen van- en met elkaar te kunnen leren in gegeven situaties die zich voordoen…
Wazigheid ten top! Ik schijn daar een abonnement op te hebben en weet dat ik mij regelmatig in rookgordijnen hul!
Je hebt het over de leerkracht die met zijn levenslange ervaring weet wat het beste is voor de student. Ik denk dat die tijd enigszins verleden tijd is, Het is wel zo dat levenservaring van een docent een wezenlijke bijdrage kan leveren bij de de ontwikkeling van leerlingen. Niet in de zin van kennis overdacht, maar door een appel op de intra persoonlijke intelligentie door dat ook zelf in zijn gedrag te tonen. De meester met de verhalen bereikt meer dan de meester met zijn digibord. Lange leve het schoolkrijtje.
.
.