Schouwtoneel

‘Tom Poes’, zei hij en een volgende list verscheen op het beeldscherm. En nog had hij niet genoeg aan de capriolen. De wereld om hem heen stuiterde door, terwijl de Donald een rondedansje deed met een gezet mannetje in een staatkundig verantwoord pak. De kapper had zich weer eens uitgeleefd op zijn zwarte haardos, de wetenschappers waren ondergronds gegaan en de scheidslijn tussen het ene en het andere land had zich nog eens een keer verbreed. Er was sprake van een landschap waar geen schilder zich aan waagde, waar de wereld geen weet van had en waar ooit een bloeiende boomgaard was te vinden, waren het nu verdorde stronken waar geen vogel meer een toevlucht zocht. Niemandsland voor de een, een onbekend terrein voor de ander en waar geen goed garen meer te spinnen viel. Noord keerde zich af van zuid, het oosten hield de adem in en het westen dacht er totaal anders over. De wind wisselde gelijk de koersen aan het springen waren. Iedereen hield de ander in de gaten en zodra zich een gerucht van de wereld meester maakte, waren de gevolgen niet meer te overzien. Terwijl de eerste de beste er alles aan deed om de rest te laten zuchten, hanteerde hij wederom de gulle lach en klopte het stof van zijn schouders, ging een kopje thee drinken bij zijn moeder die steeds meer de weg aan het kwijt raken was en deed er alles aan om zijn goede vriend in Frankrijk nog enigszins te vriend te houden, onderwijl een Italiaanse olijf tot zich nemend. Want Griekse die kon hij niet langer pruimen… En terwijl Meester GBJ zich nog eens in zijn graf omdraaide, de wereld aan zijn geestesoog liet passeren, was het Hans die zichzelf nog eens in de spiegel bekeek, zich trakteerde op een verse sigaar uit een andermans doos en contact zocht met Frits die zich van geen kwaad bewust was, kwam een hoogblonde kuif in zicht. Op zich geen probleem, ware het niet dat ook anderen zich van zijn denkwerk meester probeerden te maken. Ene van Riel dacht daar weer het zijne van, schokschouderde in de richting van Joop en Dries probeerde er nog een rondje van te maken nadat hij zich had ontfermd over een slaatje dat afgeprijsd (vanwege de datum) op zijn pad in de supermarkt terecht was gekomen. Zo had de firma List en Bedrog weer het nodige werk bedongen. Waar geen flexwerker zich meer aan waagde, waar de ZZP’er besloot om zichzelf te trakteren op een dagje geen gezeur aan de kop en waar de contracten werden opengebroken, met een zicht op de AEX, kon het haast niet anders dan dat de weg naar een faillissement steeds dichtrbij kwam. Geen cadeaubon die het overleefde, uitgestorven winkels waar een enkel personeelslid op contractbasis nog te vinden was en de ‘orderpickers’ zich opmaakten om bij Sandd nog de laatste pakjes voor een leuke prijs van de hand te doen. Geen wonder dat de nodige lading van de wagen was gevallen, de accu’s om dit geheel in goede banen te leiden helaas waren uitgevallen en de oplaadpalen het veelal af lieten weten. Onderwijl gingen de investeringen onderhand door, werden de kartels in de gelegenheid gesteld om hun zwarte geld te witten en was er zelfs een moment sprake van dat de Neus op vrije voeten met een dubbele enkelband op zijn scooter Amsterdam weer veilig zou gaan maken. Maar toen had hij even buiten de waard gerekend die erop stond dat hij direct voor zijn Brouwersbier zou gaan betalen, anders… Een stom verhaal waar ik toch met de nodige grijnzen melding van ga maken. Tenslotte ga ik vanavond naar een theatervoorstelling in de Vest waar Galigula ten tonele zal worden gebracht. Want als de wereld een schouwtoneel kan zijn, werp een blik rondom en voor je het weet wordt je meegesleurd in capriolen waar het opportunisme van afdruipt!