Bemoeizucht

Waar ik me mee bemoei”! Met randverschijnselen! En daar heb ik eerlijk gezegd geen moeite mee. De toestand in de wereld kan me gestolen worden, wanneer een voorstel wordt gedaan om die man in Amerika en Noord-Korea voor te dragen voor de Nobelprijs voor de vrede, wanneer er een D ’66 senator opstapt, wanneer de coalitie in de peilingen in een duikvlucht terecht gaan komen, wanneer de ene minister de andere minister voorhoudt dat het goed is om in een Nederlands trots te investeren, wanneer de aandelen in een jo-jo beweging terecht gaan komen, wanneer niemand iemand meer kent om op te gaan stemmen, wanneer blijkt dat het niet altijd goud is wat er blinkt, maar wanneer het de kunst betreft, dan raak je bij mij een gevoelige snaar. Niet dat alle werk van huidige kunstenaars mij aanspreekt, het heeft veel weg dat sommige kunst uitsluitend om de kunst draait en dat het verhaal niet altijd die toegevoegde waarde kent die de recensent naar voren weet te brengen. Uit is nu eenmaal niet altijd in, fotografie verhoudt zich in de regel niet tot de schilderkunst, van een gevierd schrijver hoeft een volgend boek van zijn hand niet tot een bestseller te gaan worden, de dichtkunst mag zich niet verheugen in een groot publiek en dat men zich zorgen maakt omtrent de verloedering en het verdwijnen van de Nederlandse taal, ook dat is simpelweg een kwestie van tijd. Gelijk mijn pogingen om de Nederlandse taal in mijn berichten van een zekere inhoud te voorzien, op voorhand gedoemd zijn om te mislukken. Dat neemt niet weg dat ik mezelf obsessief compensief bezig weet te houden, gelijk een neuroot in het verleden gedoemd was om zich op een sofa te gaan nestelen, zich overgaf aan een psychoanalyticus dan een psychotherapeut, opdat het drama van het leven enige verlichting naar voren liet komen. Verlichting die bij anderen in de vorm van een Heer, een Geestelijk leider, een verlicht medemens die de aarde is ontstegen, een denker die door het doen van zijn de zin bij de ander weet terug te brengen. Hoogdravend gewauwel wat vandaag de dag veelal in het Engels wordt beleden. En waar geregeld de nodige vondsten op het gebied van taal naar voren komen. Curlingmoeder bijvoorbeeld, de luizen net ontgroeid. En dat van die neten verandert in tekenbeten. Toch wil ik je vandaag attenderen op wat verschillende werken, van de hand va Pauline Bakker en wat van de Vlamingen die in Kranenburgh zijn neergestreken. Een uitwisselingsprogramma van een eeuw geleden. Dat mij dan weer wel aansprak. Maar ook nu weer leg ik mezelf een beperking op. Ik wil nu eenmaal niet uitgemaakt worden omtrent het feit dat ik met woord en plaat al te bemoeizuchtig wordt…