Slinger(s).

‘Om te kunnen schrijven moet je beschikken over weidse vergezichten’, bedacht wijlen Joost Zwagerman gezeten op een bankje op de West Friese Omringdijk. Niet veel later sloeg hij de hand aan zichzelf. Waardoor niet alleen die dijk maar ook Joost iets onsterfelijks achter heeft gelaten. En waar het water menig slachtoffer heeft gemaakt, waar boeren korte metten hebben gemaakt voor wat betreft dijkdoorbraken, heeft de dijk toch weer wat idyllisch naar voren gebracht. Waar menig fietser de wind trotseerde, hoog boven de vlakte verheven en zich al kronkelend een weg over het asfalt baant, de tegemoetkomende automobilist zijn rem beroert om een ander de gelegenheid te geven om te passeren, de schaapjes achter een hek hun gebler laten horen en de boer niet alleen zaait, maar op termijn ook oogst en de koeien niet veel beter weten te doen dan het gras te vreten, alvorens liggend in datzelfde gras de gelegenheid te baat nemen om langdurig te gaan herkauwen. Met een viertal magen is dat geen enkel probleem opdat op tijd er melk kan worden gegeven, de zuivel zijn weg vindt en al dat geloei niet gepaard gaat met het druk maken omtrent de stikstofuitstoot.

Laat dat maar aan de mens over en als die mens zich daar druk over maakt, zal Trijntje 4 daar geen traan om laten. Of Klaartje 5, Suze 7 of Brammetje 9 daar een flatus minder op het gras deponeren. Brammetje 9?! Zouden koeien zich mogelijk ook geroepen voelen om deel uit te gaan maken van die eerdere opsomming wat begon met LHB en nog wat meer letters? Zouden koeien het onderscheid zien tussen een Nederlandse en een Regenboog vlag? Of is het tot hen doorgedrongen dat de Partij voor de Dieren zich zorgen maakt en animeert om veel meer plantaardig te gaan eten? Waardoor veganistische kippenstuckjes op het menu zijn komen te staan, Tofu als simpel alternatief voor een karbonaad en een biefstuck ook op de menukaart is gekomen?

Waar een echte slager nog steeds zijn eigen worsten rookt, een half onsje metworst gePAARD gaat met een ons leverworst en waar de paardenslager zijn hand niet omdraait om het vlees van het paard dat hij kocht op de ouderwetse manier te keuren, gelijk Sywert niet schroomt om zijn handelswijze af te keuren.
Waar een dier niet veel beter weet, is de mens nog steeds in staat om handelingen goed te praten, hoewel het aan de Officier is om die handelwijze te beoordelen. Waar dan een slimme advocaat de mazen weet te vinden en de Rechter uiteindelijk een oordeel kan gaan vellen. Het was niet voor niets dat George Orwell ooit dat boek Animal Farm het licht heeft laten zien, en waar Joost het had over weidse vergezichten ben ik in staat om ook aan deze slinger van gedachten een punt te draaien.

Waardoor ook deze cirkel weer rond is!