Stilte en de verwachting.

Het is een avond van een stilte voor een storm. Code oranje wordt aangekondigd en voor je het weet vliegen de kale takken over de weg, waait toch die vermolmde boom om, zijn hulpverleners en bergers ‘staande bij’, hoor je kettingzagen tegen de wind in bulderen en maken de verzekeraars zich op om de schade op termijn uit te gaan keren, hetgeen waarschijnlijk weer garant staat voor het verhogen van de premies. Opdat ook dit keer ieder voordeel in een nadeel kan gaan uitpakken…

Hetgeen mij niet bij de pakken neer laat zitten, daar gisteren Ria zodanig door een andere fietser is aangereden, dat koude kompressen, oedeem ophopingen zich voordoen, een wondje boven haar linker wenkbrauw zoveel bloed naar voren bracht dat toeschietende medeburgers daar met tissues aan het werk konden gaan en ene Johan die vergat om zijn hand uit te steken en linksaf sloeg ervoor zorgde dat Ria in contact kwam met het daar aanwezige asfalt.

Een rondje De Mare zat er verder niet meer in en vanavond staat de Huisartsen post op het programma, dewelke het zo druk heeft dat om 20.30 uur een plekje voor haar kan worden gereserveerd. En dan te bedenken dat in alle gevallen spoed de absolute voorrang heeft. Want wie ietwat bloed, geeft de moed niet zo snel op met oedeem op de knie, de enkel, de rechter elleboog en dan dat wondje op je hoofd.

Joke was jarig, Corry viert haar 89ste verjaardag in Castricum en waar de kinderschare zich dit keer beperkt tot de directe kinderen + aanhang, kan het haast niet anders dan dat de aangekondigde storm ervoor kan gaan zorgen dat er alsnog roet in het biologisch verantwoorde eten wordt gestrooid…