Stuifsneeuw I & II

‘Goed gereedschap hangt onder een afdakje’, zal menigeen beweren om zijn toegenomen buikomvang te legitimeren. En dat saat dan weer haaks op lengte en gewicht, wat dan weer een indicatie kan zijn om de BMI (de Body Mass Index) met sprongen vooruit te zien gaan. Lengte en gewicht zijn onlo(smakelijk) met elkaar verbonden en wanneer er sprake is van enig overgewicht staan de verschillende eetgoeroes klaar om met een speciaal dieet de massa te doen afnemen. Dat geldt vanzelfsprekend niet voor de totale massa, buikvet heeft nu eenmaal de neiging om leververvettiing te vergroten, waardoor de kans op mogelijk onderliggende ziekten zich op een onverwacht moment gaan aandienen. Dat neemt niet weg dat de zorg voor deze mens gaat drukken op de specifieke zorg waar momenteel sprake van is, waardoor de kansen op herstel of langduriger zijn dan gewenst, dan wel dat er sprake is van een onverwacht overlijden.

Want lijden is nu eenmaal inherent aan leven en waar leven nog enigszins een kans maakt is ook nog eens sprake van hoop. Vanwaar dit betoog? Wat te denken van de uitspraak: “vervelend he, dat je niks echt zeker weet?” En dat zegt dan weer Der Hugo, die niet zal nalaten te zeggen dat ook hij geregeld met zijn langzaam aangroeiende haar zit te pieken. Misschien is pielen wat meer op zijn plaats, gezien de eerste zin waar ik dit betoog mee ben begonnen. Want reken maar dat er in de BV Nederland momenteel wat afgepield wordt, was het alleen maar door de veranderde weersomstandigheden, het geklooi (ook deel uitmakend van dat eerder genoemde gereedschap) omtrent voorgangers en achterblijvers, de illegale slee die achterom wordt aangeschaft, de ballen van Kees en alles dat doet denken aan een vorm van winterpret onder een beladen sausje. De bruine bonensoep die niet die verfijnde textuur van mijn schoonmoeder kent, de smaak wel raak is maar de voorgedraaide ballen zich weer niet verstaan met die soep, zodat op een ander moment er niets anders opzit dan om die ballen zelf maar te gaan draaien. Waardoor dit bericht zich kenmerkt door een vorm van cirkelvormig denken en ik jou, op mijn beurt, een rad voor ogen probeer te draaien. Stuifsneeuw dat zich weet te herhalen en de foto’s slechts met een tweetal minuten tussentijd het beeld van nu probeert te vangen!

En wanneer ik de vraag stel hoe of een gemiddelde ambtenaar klaarkomt…

stoffig zal zijn!