’t iswattutis!

Weer een graadje (w)armer. Je zou dit als fluctuerend beleid kunnen gaan bestempelen. Of simpelweg als een jojo effect. Maar of dit op termijn ook effectief blijkt te zijn, daar zijn vele raadselen mee omhuld. Met andere woorden: er is geen sprake van een juiste koers, het een hangt immers van het andere af en geen toekomstvoorspeller waagt zich aan uitspraken. En waar de vele zieners gebleven zijn, ook die schijnen in rook op te zijn gegaan, of het moeten de vele houtkachels zijn die het vuurtje blijven aanwakkeren. ’t Is zondag, het schijnt dat de temperaturen weer gaan stijgen en waar de ijsvloeren aan het verdampen zijn, de schaatsen voorlopig weer in het vet zijn gezet (hetgeen dan weer schadelijk is voor diezelfde schaatsen) zijn het vele ijzers die zich opmaken om in het vuur terecht te gaan komen. Iets met smeden wanneer dat heet is. Niet direct van overheidswege aanbevolen, maar ook diezelfde overheid laat de nodige steken vallen, hetgeen dan weer van invloed is op de burgers her en der in den lande.

Om maar eens die enkele koe in het weiland bij de horens te vatten. Hoewel een koe op dit moment in een weiland zich mag verheugen op het feit dat de Partij voor de Dieren daar dan wel weer melding van zal gaan maken. En zo ploeteren we maar wat voort en waar de ploeg vervangen is door tractoren, loop je weer de kans dat ijs en weder dienende de wegen zich vol modder aan gaan dienen. Waardoor slipgevaar na de ijzel van de afgelopen dagen, menig voertuig in de berm laat belanden. Het bergingsbedrijf vaart daar wel bij en ook de binnenvaart maakt gebruik van datzelfde water, waarbij verzilting niet is uitgesloten. Dat neemt niet weg dat dit ietwat raadselachtige bericht vergezeld gaat van wat foto’s die Martin mij deed toekomen. Van een tribute band die zich heeft bezig gehouden met de muziek van Gilmour, Waters, en andere bekendheden.

Neen, geen beroemdheden maar kies ik er vandaag voor om dit bekend heden te gaan noemen.

’t Is wattut is!