te GEK!

Het is een kwestie van geduld, voor heel Holland van het slot gaat. De vooruitzichten voor komende week, regen, harde windstoten, met hier en daar een enkele opklaring, voor het merendeel bewolkt en de sneeuwklokjes laten van zich horen. Alhoewel dat klokje niet direct getuigt van gehoorzaamheid, zo ook laat de kamer wederom van zich weten. Opstappende leden, schorsingen voor een ander, een coronageval in de cultuursector, ene Grace die wat nachten mag overnachten in een politiecel en voor je het weet zijn Truckers onderweg naar Brussel nadat Den Haag even op de (Lange) Poten was gezet.


En dan een volgend bericht omtrent een bekende Nederlander die ook het een of ander op zijn kerfstok schijnt te hebben, maar niet eerder kan worden veroordeeld dan dat zijn schuld in deze is vastgesteld. Je bent onschuldig tot het moment dat… en wie dan goed doet loopt de kans om een ander te ontmoeten. Althans dat schijnt een uitdrukking te zijn die nergens weerklank vindt, een gegeven dat veel harten sneller laat kloppen en de wetenschap dat onbekenden hun liefde gisteren zijn gaan betuigen, doet Valentijn zeker wel deugd. Waar de zin stokt, bestaat de kans dat de waanzin toeslaat en wanneer een volgende opdracht van het fotocafe binnenkomt, loop je de kans dat je voor een (on)mogelijke opdracht komt te staan.


Wat te denken van een toekomstbeeld, waarbij de straten mogelijk zijn verlaten, mensen zich verplaatsen met luchtmobielen, het klimaat furore maakt en de bevolkingsaanwas met ruim een miljard is gedaald. Waar oude beelden doen herinneren aan de groene long wat ooit in het Amazonegebied te vinden was, de Sahara een groene oase waar Fata Morgana’ s met geen mogelijkheid zich meer voordoen, dat reizen naar de maan en verder niet alleen voor de welgestelden is weggelegd en een ruimteavontuur net zo vanzelfsprekend is al een cruise heden ten dage.


Waar zomerspelen zijn verdwenen en er op de Noordpool geen beer meer te verkennen valt. Elanden daar op groen uitgestrekte weiden grazen, een enkele Husky opgezet te vinden is in een Museum en waar de Troika wederom furore maakt. Drs. P zich in zijn graf omdraait en daar weer een olleke bolleke in de krant verschijnt, je merkt het al vandaag vliegen mijn gedachten alle kanten op, nadat ik gisteren aan het balanceren ben geweest in een omgeving die deed denken aan een oefen ruimte waar fysiotherapie een mogelijkheid biedt om te gaan balanceren, hetgeen het verhaal van gisteren omtrent circussen dan weer recht doet.


Ik toch werd uitgenodigd om op een stilstaande fiets mijn benen te gaan bewegen, de weerstand werd verhoogd en de behandelaar aangaf dat ik toch wel goede vorderingen maak op mijn weg naar herstel. Maar dat ik de neiging vertoon om wat ongeduldig te zijn, op zoek ben naar grenzen waar mijn been aangeeft dat het genoeg is geweest en ik ook daar probeer los te gaan lopen, maar bij een enkele oefening niet schroom om mij vast te gaan houden.

Het kan immers, ook te GEK!