Telganger.

Niet dat het een kwestie is van tellen, ook getallen vieren de boventoon. Gek worden we gemaakt omtrent de cijfers die ons voorgeschoteld worden. Of dit nu gaat omtrent stemmen, dat er een tekort in de Staatskas ontstaat, dat het Centraal Plan Bureau weer over de juiste cijfers beschikt, dat er een toename is van medelanders die zich in Nederland willen gaan vestigen. Dat er een tekort aan woningen dreigt of dat de zorgkosten op termijn niet meer op te brengen zijn. Ook het Centraal Bureau voor de Statistiek houdt zich met getallen bezig. Van een enkele procent tot andere ongekende hoogtes. En wat het zo bijzonder maakt: wij dragen daar allen een handje aan mee.

Is het niet op de ene manier dan is het wel weer op een andere. We lenen wat, delen wat, geven wat en als dit alles niet voldoende is, dan nemen we wat. Niet altijd de kruimels die zijn overgebleven, een grote hap uit de koek is ook niet te versmaden. Rose koeken, tom poucen, een rijk gevulde cake en ook voor kakies halen we de neus niet op. Mariabiscuitjes zijn welhaast niet meer te vinden.

We nemen er een, pakken er hooguit nog twee en staan verbaasd wanneer de koektrommel aangeeft dat de rest spontaan is verdwenen. We tellen af wanneer er een wedstrijd op het programma staat, fluiten wanneer de tijd verstreken is en maken ons op om op tijd te gaan vertrekken. De tijd die onverbiddelijk de cijfers rond laat dwalen, het klokje dat slaat om aan te geven dat het weer tijd is. En wanneer je je daar niet in kunt vinden, heb je altijd nog de mogelijkheid om jouw tijd te gaan rekken. Je telt tot tien, desnoods tot honderd en gaat er weer als een banaan vandoor. Maar ook die banaan laat zich in tellen vatten.

Is het simpelweg door de prijs die wordt aangegeven: 99!